Proces polityki gospodarczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Proces polityki gospodarczej – przebieg następujących po sobie, powiązanych przyczynowo działań, stanowiących kolejne etapy praktycznej realizacji polityki gospodarczej.

W procesie polityki gospodarczej D. Waldziński wyróżnia trzy procedury: programowania, aktywizacji oraz kontynuacji i regulacji. Każda z procedur dzieli się na fazę preparacji i implementacji. Faza preparacji stanowi swoiste przygotowanie i polega na badaniach i analizach, zaś faza implementacji wiąże się z konkretnymi decyzjami politycznymi.

Poszczególnym fazom i procedurom można przydzielić następujące działania:

1. Procedura programowania procesu:

a) faza preparacji

  • rozpoznanie wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań polityki społecznej i gospodarczej
  • określenie najważniejszych interesów państwa
  • analiza szans i możliwości państwa
  • określenie podmiotów polityki gospodarczej i powiązań między nimi

b) faza implementacji

  • sformułowanie doktryny gospodarczej państwa
  • konsultacja polityczno-społeczna i ewentualna weryfikacja przyjętej doktryny
  • wybór i przygotowanie instrumentów polityki gospodarczej
  • możliwa ewolucja procedury w odniesieniu do zmian uwarunkowań zewnętrznych lub wewnętrznych

2. Procedura aktywacji:

a) faza preparacji

  • określenie podmiotów odpowiedzialnych za realizację procesu
  • określenie zakresu kompetencji poszczególnych podmiotów
  • określenie form i zasad współpracy poszczególnych podmiotów
  • określenie harmonogramu realizacji procesu

b) faza implementacji

  • określenie źródeł i wielkości wydatków niezbędnych w realizacji procesu
  • dostosowanie struktury podmiotów do potrzeb realizacji procesu
  • przeprowadzenie badań i analiz społeczno-ekonomicznych
  • określenie form i zasad prowadzenie polityki informacyjnej
  • weryfikacja procesów i podmiotów

3. Procedura kontynuacji i regulacji procesu:

a) faza preparacji

  • określenie pożądanego efektu przeprowadzanego procesu
  • określenie form i narzędzi ciągłego kontrolowania prowadzonego procesu oraz jego efektów
  • określenie form i narzędzi korygowania ewentualnych odchyleń od stanu pożądanego

b) faza implementacji

  • ciągła analiza efektów procesu polityki gospodarczej
  • monitorowanie odchyleń od stanu pożądanego, ustalanie ich przyczyn, charakteru i wielkości
  • bieżące korygowanie odchyleń
  • weryfikacja procedur, wprowadzanie zmian i ponowne określanie stanu pożądanego

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Luks: Polityka gospodarcza. Wybrane zagadnienia. Zakład Wydawnictw Naukowych Instytutu Morskiego z Gdańsku, Gdańsk 2005
  • Dariusz Waldziński: Miejsce i rola samorządów lokalnych w polskiej polityce morskiej. Politechnika Gdańska, Gdańsk 1999