Properdyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Properdyna, czynnik Pglikoproteina należąca do grupy globulin. Ma masę cząsteczkową 184 kDa, jest złożona z 441 reszt aminokwasowych tworzących 4 podjednostki o masie 46 kDa każda. Stężenie properdyny w surowicy wynosi 25 mg/l.

Properdyna odgrywa rolę w nieswoistej odpowiedzi immunologicznej. W alternatywnej drodze aktywacji dopełniacza jako czynnik P pełni rolę stabilizującą konwertazę C3 i C5[1]. Stąd droga ta bywała dawniej nazywana properdynową.

Alternatywna droga aktywacji dopełniacza. Properdyna wyróżniona jest błękitnym kółkiem z literą P

Historia[edytuj | edytuj kod]

Properdyna została odkryta w 1954 r. przez Louisa Pillemera amerykańskiego immunologa z Case Western Reserve University[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Jakóbisiak, Układ dopełniacza, [w:] Jakub Gołąb i inni red., Immunologia, wyd. 6 zm., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 219, ISBN 978-83-01-17108-7, OCLC 812740863.
  2. L. Pillemer i inni, The properdin system and immunity. I. Demonstration and isolation of a new serum protein, properdin, and its role in immune phenomena, „Science”, 120 (3112), 1954, s. 279–285, DOI10.1126/science.120.3112.279, PMID13186838 (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]