Protreptyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Protreptyk (gr. προτρεπτικός ‘zachęcający’) – rodzaj retoryki, który w starożytności obejmował literaturę o charakterze dydaktycznym. Gatunek ten obejmował mowy oraz dialogi, których treścią była zachęta do robienia postępów w moralności. Pobudzał także do rozwijania zdolności intelektualnych, szczególnie w studiowaniu filozofii[1].

W starożytnej Grecji ten gatunek literatury dydaktycznej uprawiali m.in. sofiści, Platon, Arystoteles, natomiast w starożytnym Rzymie m.in. Cyceron, Seneka Młodszy, Laktancjusz[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2010, s. 441. ISBN 978-83-04-04967-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Protreptyk&oldid=69581904”