Przełęcz pod Wysoką
 Przełęcz pod Wysoką (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2471 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
9 lipca 1904 r. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′24,0″N 20°05′31,9″E/49,173333 20,092194
| |
Przełęcz pod Wysoką (słow. Štrbina pod Ťažkým štítom, niem. Martin Roth-Scharte, węg. Róth Márton-csorba)[1] – przełęcz położona na wysokości 2471 m n.p.m.[2] znajdująca się w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich. Przełęcz ta oddziela masyw Wysokiej od sąsiadującego z nim na północnym zachodzie Ciężkiego Szczytu[3]. Pomiędzy przełęczą a północno-zachodnim wierzchołkiem Wysokiej znajduje się jeszcze turniczka Wyżni Pazdur[4]). Na siodło Przełęczy pod Wysoką nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników.
Polska nazwa Przełęczy pod Wysoką pochodzi od Wysokiej, natomiast słowackie nazewnictwo wywodzi się od Ciężkiego Szczytu[3].
Pierwsze wejście: Ernst Dubke i przewodnik Johann Franz senior, 9 lipca 1904 r.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2018-09-02].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Waga – Szarpane Turnie. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 135-137.
- ↑ Władysław Cywiński: Główna grań Tatr. tom 19. Poronin: Wyd. Górskie, 2014. ISBN 978-83-7104-048-1.