Przedsiębiorczość

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 08:09, 8 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Centrum Przedsiębiorczości Smolna przy ul. Smolnej 4 w Warszawie

Przedsiębiorczość – cecha charakteru lub zespół cech w grupie i zachowań właściwych przede wszystkim dla przedsiębiorców.

Opis

W teorii ekonomii przedsiębiorczość definiowana jest jako swoista forma pracy lub jako czwarty (obok pracy, ziemi i kapitału) czynnik produkcji. Historia gospodarcza wskazuje, iż przez większość wieków bezpośrednimi sprawcami rozwoju gospodarczego byli przedsiębiorcy, którzy trafnie zamieniali nowy pomysł, bądź wynalazek, czy nowinkę techniczną za którą podążały jednostki – rynkowi aktorzy, czyli klienci przedsiębiorców, kupując najnowsze i najbardziej innowacyjne produkty, ulepszające nasze życie, motywując przedsiębiorczych sprzedawców do poszukiwania coraz to bardziej odkrywczych rozwiązań, co tworzy pole na nowe badania. Główne cechy przedsiębiorców to m.in. umiejętność dostrzegania potrzeb i doskonalenia pomysłów, zdolności do wykorzystywania nadarzających się okazji oraz gotowość do podejmowania ryzyka.[1]

O przedsiębiorczości można mówić w dwóch wymiarach:

  1. proces: (akt tworzenia i budowanie czegoś nowego, nowego przedsiębiorstwa – por. preprzedsiębiorczość). Przedsiębiorczość to zorganizowany proces działań ukierunkowany w danych warunkach na wykorzystanie nowatorskiego pomysłu w celu generowania korzyści na rynku. W procesie budowania podkreśla się:
    • kreatywność i innowacja
    • umiejętność wykorzystania pomysłów,
    • ryzyko (niepewność)
  2. zespół cech: opisujących szczególny sposób postępowania człowieka. Przedsiębiorczość wyróżnia się:
    • dynamizmem, aktywnością
    • skłonnością do podejmowania ryzyka
    • umiejętnością przystosowywania się do zmieniających się warunków
    • postrzeganiem szans i ich wykorzystywaniem
    • innowacyjnością i motoryką.

Cechy charakterystyczne przedsiębiorczości to przede wszystkim:

  • ekspansywność – chęć dorównania najlepszym i najsilniejszym, stawianie sobie ambitnych celów by osiągnąć większe korzyści;
  • innowacyjność – wprowadzanie i ciągłe poszukiwanie twórczych ulepszeń.

Teoria przedsiębiorczości

Na przestrzeni lat, teorie przedsiębiorczości ulegały zmianie:

  • Frank H. Knight (1921) – za przedsiębiorczość uważa korzyść z obcowania/znoszenia niepewności i ryzyka
  • Joseph Schumpeter (1934) – przeprowadzanie nowych kombinacji w organizacji firmy (nowe produkty, nowy serwis, nowe źródła surowców, nowe metody produkcji, nowe rynki, nowe struktury organizacji)
  • H. B. Hostelitz (1952) – koordynacja produktywnych źródeł... wprowadzenie innowacji oraz zaświadczenie kapitału
  • A. Cole (1959) – celowe działanie mające na celu rozpoczęcie oraz rozwój biznesu ściśle zorientowanego na osiąganie zysków
  • D. McClelland (1961) – umiarkowane podejmowanie ryzyka
  • M. Casson (1961) – zdolności do podejmowanie decyzji i ocen dotyczących koordynacji rzadkich zasobów
  • W.B. Gartner (1985) – umiejętność tworzenia nowych organizacji
  • H. H. Stevenson, M.J. Roberts i H.I. Grousbeck (1989) – poszukiwanie nowych możliwości bez względu na aktualnie zarządzane zasoby
  • M. M. Hart, H. H. Stevenson, J. Dail (1995) – poszukiwanie nowych możliwości bez względu na aktualnie zarządzane zasoby, jednakże ograniczone przez wcześniejsze decyzje właścicieli.

Przypisy

  1. Sergiusz Prokurat, [https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/2411/Od%20masowej%20produkcji%20do%20masowej%20kastomizacji.pdf?sequence=1 Od masowej produkcji do masowej kastomizacji - przedsiębiorczość w perspektywie zmian gospodarczych], „Rynek - Społeczeństwo - Kultura”, 3/2012, s.5-12.