Przegłos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 11:11, 17 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Przegłos inaczej metafonia, apofonia (umlaut – z niem.) to uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych[1], jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np. przegłos lechicki. Apofonia dzieli się na jakościową, gdzie następuje alternacja całego dźwięku (np. łac. tego i toga) i ilościową, gdzie zmienia się długość samogłoski: lēgit – lĕgit[1].

Śladem przegłosu w języku praindoeuropejskim jest apofonia (pra)indoeuropejska. Podobne zjawisko występuje w językach semickich[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Polański 1999 ↓, s. 50.

Zobacz też

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przegłos&oldid=51667483”