Przeplatka aurinia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeplatka aurinia
Euphydryas aurinia
(Rottemburg, 1775)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

rusałkowate

Rodzaj

Euphydryas

Gatunek

przeplatka aurinia

Przeplatka aurinia (Euphydryas aurinia) – motyl z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae).

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Rozpiętość skrzydeł od 36 do 40 mm, dymorfizm płciowy niewielki.

podgatunki[edytuj | edytuj kod]

  • Euphydryas aurinia aurinia
  • Euphydryas aurinia banghaasi (Seitz, 1908).
  • Euphydryas aurinia barraguei (Betz, 1956)
  • Euphydryas aurinia beckeri (Lederer, 1853)
  • Euphydryas aurinia bulgarica (Fruhstorfer, 1916)
  • Euphydryas aurinia debilis Oberthür, 1909
  • Euphydryas aurinia ellisoni (Rungs, 1950)
  • Euphydryas aurinia laeta (Christoph, 1893)
  • Euphydryas aurinia provincialis (Boisduval, 1828)

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Wilgotne łąki i polany, obrzeża torfowisk niskich.

Biologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]

Wykształca jedno pokolenie w roku (koniec maja-koniec czerwca). Roślina żywicielska: w Polsce wyłącznie czarcikęs łąkowy. Jaja składane są w kilkuwarstwowych skupiskach na spodniej stronie rośliny żywicielskiej. Larwy wylęgają się po 3-4 tygodniach, żerują gromadnie. Przepoczwarzają się nisko wśród roślin. Stadium poczwarki trwa 2-4 tygodnie.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny. W Polsce najczęściej spotykany na Lubelszczyźnie oraz w okolicach Kielc, ale izolowane populacje występują także w innych regionach kraju. Na wielu stanowiskach w Polsce gatunek wymarł, m.in. wskutek zarastania łąki i intensyfikacji ich użytkowania.

Zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek objęty ochroną ścisłą[1]. Zamieszczony również w załączniku II i IV dyrektywy siedliskowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2014 poz. 1348)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 247–249.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]