Przetacznik pierzastosieczny
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
przetacznik pierzastosieczny |
Nazwa systematyczna | |
Veronica jacquinii Baumg Enum. stirp. Transsilv. 1:26. 1816 |
Przetacznik pierzastosieczny (Veronica jacquinii Baumg.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae), w systemach XX-wiecznych klasyfikowany zwykle do trędownikowatych (Scrophulariaceae). Rodzimy obszar występowania obejmuje wschodnią i południowo-wschodnią Europę, Azję zachodnią i Kaukaz[3]. W Polsce gatunek bardzo rzadki, występuje prawdopodobnie tylko w południowo-wschodniej części kraju (brak szczegółowych informacji o występowaniu).
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Wzniesiona, obła, o wysokości 20-50 cm.
- Liście
- Dolne oraz środkowe są pojedynczo lub podwójnie pierzastosieczne lub pierzastodzielne, o równowąskich, siedzących odcinkach. Liście górne są pojedyncze lub słabo tylko podzielone. Przysadki o lancetowatym kształcie i nie dłuższe od szypułki kwiatu.
- Kwiaty
- Ciemnoniebieskie, zebrane w długie grono na szczycie łodygi. Korona o średnicy 7-10 mm, o wąskojajowatych i dość ostro zakończonych łatkach. Kielich owłosiony złożony z 5 nierównych działek.
- Owoc
- Wycięta na szczycie i owłosiona torebka.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina. Kwitnie od maja do lipca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
- ↑ Family: Plantaginaceae. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-13]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):