Przytoczno (Równina Drawska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przytoczno
Wielkie Wyrwy
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Region

Równina Drawska

Wysokość lustra

72,3 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

221,78 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


4,8 m
12,5 m

Położenie na mapie gminy Bierzwnik
Mapa konturowa gminy Bierzwnik, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Przytoczno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Przytoczno”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Przytoczno”
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego
Mapa konturowa powiatu choszczeńskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Przytoczno”
Ziemia53°04′26″N 15°45′35″E/53,073889 15,759722

Przytoczno[1] (także Wielkie Wyrwy[2]) – jezioro na Równinie Drawskiej, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik, w Puszczy Drawskiej.

Powierzchnia jeziora wynosi 221,78 ha. Długość linii brzegowej misy jeziora wynosi 16 000 m. Przytoczno ma średnią głębokość równą 4,8 m, a maksymalna głębokość wynosi 12,5 m[3][4]. Jezioro jest położone na wysokości 72,3 m n.p.m. w zlewni Mierzęckiej Strugi[3][4].

W 1997 roku miało miejsce badanie jakości wód w Przytocznie, gdzie stwierdzono III klasę czystości wód przy III kategorii podatności na biodegradację[4].

Dno Przytoczna jest w wielu miejscach łagodnie opadające, twarde i piaszczyste, bez roślinności dennej. W jego północnej części znajduje się piaszczysta płycizna łącząca dwa półwyspy, a podczas suszy i obniżenia poziomu wody można wędrować w niektórych miejscach po dnie jeziora[3].

Jezioro charakteryzuje się kilka dużych półwyspów wychodzących w głąb jeziora. Z pobliskiej wsi Łasko prowadzi droga lokalna do miejsca biwakowego. Na północ od pola biwakowego znajduje się półwysep, na którym utworzono rezerwat ścisły[5] „Łasko”. Rezerwat o powierzchni 16,98 ha[5] stanowił kiedyś kolonię lęgową czapli siwej[2][3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 285, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b Rezerwaty przyrody Nadleśnictwa Bierzwnik. Nadleśnictwo Bierzwnik – Lasy Państwowe. [dostęp 2018-10-03].
  3. a b c d Kierunki rozwoju gminy Bierzwnik - praktyczne wskazania. Urząd Gminy w Bierzwniku, 2003-12-30. [dostęp 2009-04-07]. (pol.).
  4. a b c Program Ochrony Środowiska dla Gminy Bierzwnik na lata 2012-2015 z perspektywą na lata 2016-2019. 2012. [dostęp 2016-02-05].
  5. a b Rezerwat przyrody Łasko. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-10-03].