Psalm 60

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Księga Psalmów z 1651 roku

Psalm 60 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł Dawida. W numeracji Septuaginty psalm ten nosi numer 59.

Treść Psalmu[edytuj | edytuj kod]

Redaktorzy psalmu łączą go z wydarzeniami historycznymi dotyczącymi króla Dawida. Historycznym tłem całego dzieła jest kampania Dawida przeciwko Aramejczykom i Edomitom (2Sm 8,3–14)[1]. Pierwsze wersety psalmu zdają się wyrażać doświadczenie klęski, a nie zwycięstwa[2]. Psalm zawiera w sobie liczne odniesienia do symboliki biblijnej i metafor tj. sztandar, napojenie winem, dolina Sukkot (dosł. „szałasy”), misa do mycia, rzucić but (sandał), w Edom. Odnoszą się one do kultury i treści znanych ludziom współczesnym redaktorom treści tekstu[1]. Psalm stwarza wrażenie, że został spisany w przeddzień bitwy. Podmiot liryczny błaga Boga o zwycięstwo, by ci, których miłuje Najwyższy, ocaleli (60,7). Psalmista wypowiada pobożne pragnienia, w czasie przyszłym, dotyczące zwycięstwa nad ludami starającymi się zahamować ekspansję narodu wybranego[2]. Wydaje się, że podmiot liryczny swoje życzenia opiera na bezpośredniej Bożej obietnicy, wypływającej z tekstu[3]. Dwa ostatnie wiersze psalmu mogą znaleźć się w modlitwie ludzi każdego wieku i pokolenia[2].

Symbolika[edytuj | edytuj kod]

  • Napoiłeś nas winem oszałamiającym (60,5) – słowa te wskazują na to, że moc Bożego gniewu została przyrównana do napoju alkoholowego, kielicha wina, który odurzał i prowadził do niezdarności[1].
  • Sztandar (60,6) – wykorzystywany w czasach biblijnych do oznaczenia przez wojsko punktów zbornych; często służyły one jako urządzenia sygnałowe. Sztandary zwisające na murach miast oznaczały przynależność do danego bóstwa. Często mocowane podczas wojen w pobliżu królewskiego pawilonu, gdzie składano ofiary danemu bóstwu[1].
  • Wersety 7–14 – zostały powtórzone w Psalmie 108,7–14[3].
  • Moab misa do mycia, Edom rzucony sandałem (60,10) – porównania te zdają się mieć związek z położeniem i historią oraz symboliką każdego z miast. Moab był położony w pobliżu Morza Martwego, a misa, o której mowa w tekście, często służyła do obmywania nóg swojemu panu. Prawdopodobnie symbol posiada znaczenie sługi, jakim zostanie Moab. Rzucenie sandałem ściśle wiązało się z prawem lewiratu, oznaczało pozbawienie przez wdowę prawa do dziedziczenia ziemi przez krewnego. W tym wersecie posiada znaczenie całkowitego podboju przez Boga ziemi Edomu[4].
  • Sela - w psalmie pojawia się jeden raz nie do końca zrozumiałe słowo sela.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

  • Podzielenie Sychem (60,8) – miasto o szczególnym znaczeniu symbolicznym. Miejsce święte pojawiające się w wielu źródłach starożytnych, m.in. Egipt. Istnieją dowody na nieprzerwane zasiedlenie od ponad II tysięcy lat przed Chrystusem. Ważne miasto z punktu tradycji i historii biblijnej. Było świadkiem wydarzeń, w których uczestniczył Abram i Jakub[1].
  • Moab, Edom i Filistea (60,10) – krainy biblijne reprezentujące ludy nieprzychylne Izraelowi[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e J.H. Walton, Komentarz historyczno-kulturowy do Biblii Hebrajskiej, Vocatio, Warszawa, 2005, s. 606.
  2. a b c K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42-72) i trzecia (Ps 73-89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa, 2001, s. 723.
  3. a b c Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1206.
  4. J.H. Walton Komentarz historyczno-kulturowy do Biblii Hebrajskiej. Vocatio, Warszawa, 2005, s. 607.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]