Łysiczka smukłotrzonowa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
łysiczka smukłotrzonowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Psilocybe azurescens Stamets & Gartz Integration: Journal for Mind Moving Plants and Culture 6: 21-28 (1995) | |
Łysiczka smukłotrzonowa (Psilocybe azurescens Stamets & Gartz) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisali w 1995 r. Paul E. Stamets i Johen Gartz i nadana przez nich nazwa naukowa jest aktualna[1].
W 2024 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym nadała mu polską nazwę łysiczka smukłotrzonowa[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
O średnicy 30–100 mm średnicy, stożkowy do wypukłego, higrofaniczny, w kolorze brązowym, ochrowym lub karmelowym, jaśniejszy na obwodzie. Powierzchnia gładka, lepka kiedy jest wilgotna[3].
90–200 mm długości na 3–6 mm średnicy, jest biały lub brudnobrązowy[3].
Czarny, brązowy lub ciemnofioletowy[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Uprawiany jest na całym świecie, ale naturalnie występuje tylko w Ameryce Północnej, wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego[3].
Grzyb saprotroficzny. Rośnie kępkami w lasach i na nadmorskich wydmach, na podłożu bogatym w próchniejące resztki drzewa[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Jest najbardziej zasobnym w alkaloidy grzybem psylocybinowym[4]. Może zawierać do 1,8% psylocybiny, 0,5% psylocyny i 0,4% baeocystyny w suchej masie, średnio jednak wartości te utrzymują się na poziomie 1,1% psylocybiny i 0,15% psylocyny. Zawiera w dużym stężeniu psychoaktywne alkaloidy: głównie psylocybinę, psylocynę i baeocystynę. Po zażyciu jednego grama wysuszonego Psilocybe azurescens następują trwające 6 godzin psychodeliczne stany wizyjne. Działanie grzybów psylocybinowych jest bardzo indywidualne i nieprzewidywalne, ale zwykle obejmuje: poprawienie humoru i podniesienie nastroju, zaburzenia percepcji, euforię, efekty wizualne i ogólną zmianę postrzegania zmysłowego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2012-02-13] (ang.).
- ↑ Rekomendacja nr 3/2024 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2024-04-26].
- ↑ a b c d e f Paul Stamets, Psilocybin Mushrooms of the World. Berkeley, Ten Speed Press, 1996, s. 95, ISBN 0-9610798-0-0.
- ↑ Paul Stamets, A Comparison of Combined Maxima of Psilocybin, Psilocin and Baeocystin in Eleven Species of Psilocybe Fungi Perfect.