Psittacara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Psittacara
Vigors, 1825[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – szmaragdolotka białooka (P. leucophthalmus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugowate

Podrodzina

papugi neotropikalne

Plemię

Arini

Rodzaj

Psittacara

Typ nomenklatoryczny

Psittacus guianensis J.F. Gmelin, 1788 (= Psittacus leucophthalmus Statius Müller, 1776)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Psittacararodzaj ptaków z podrodziny papug neotropikalnych (Arinae) w rodzinie papugowatych (Psittacidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 26–40 cm; masa ciała 78–275 g[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Psittacara: zbitka wyrazowa nazw rodzajowych: Psittacula Cuvier, 1800 (aleksandretta) oraz Ara Lacépède, 1799 (ara)[6].
  • Maracana: nazwa Maracanā oznaczająca w tupi „żujący korę” dla ar[6]. Gatunek typowy: Psittacus leucophthalmus Statius Müller, 1776.
  • Evopsitta: epitet gatunkowy Sittace euops Wagler, 1832; nowołac. psitta „papuga”[6]. Gatunek typowy: Sittace euops Wagler, 1832.
  • Protoconurus: gr. πρωτο- prōto- „pierwszy, przed”; rodzaj Conurus Kuhl, 1820 (konura)[6]. Gatunek typowy: †Protoconurus roosevelti Spillman, 1942.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Takson wyodrębniony na podstawie danych sekwencji DNA z Aratinga[7]. Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. N.A. Vigors. Sketches in ornithology; or, observations on the leading affinities of some of the more extensive groups of birds. „The Zoological Journal”. 2, s. 388, 1825. (ang.). 
  2. M.A.P.O. Des Murs: Oiseaux. W: J.Ch. Chenu: Encyclopédie d’histoire naturelle; ou, traité complet de cette science d’après les travaux des naturalistes les plus éminents de tous les pays et de toutes les époques: Buffon, Daubenton, Lacépède, G. Cuvier, F. Cuvier, Geoffroy Saint-Hilaire, Latreille, De Jussieu, Brongniart, etc.. Cz. 1. Paris: Maresq, 1853, s. 163. (fr.).
  3. Ch.L. Bonaparte. Tableau des Perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et appliquée”. 2e Série. 6, s. 151, 1854. (fr.). 
  4. F. Spillmann. Contribución al conocimiento de fósiles nuevos de la avifauna Ecuatoriana en el Pleistoceno de Santa Elena. „Proceedings of the 8th American Scientific Congress”. 4, s. 381, 1942. (ang.). 
  5. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: New World and African Parrots (Psittacidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta3.01. [dostęp 2020-10-20]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. a b c d Etymologia za: James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Laboratory of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
  7. J.V. Remsen, Jr., E.E. Schirtzinger, A. Ferraroni, L.F. Silveira & T.F. Wright. DNA-sequence data require revision of the parrot genus Aratinga (Aves: Psittacidae). „Zootaxa”. 3641 (3), s. 296–300, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3641.3.9. (ang.). 
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-30].
  9. S.L. Olson. History, morphology, and fossil record of the extinct Puerto Rican Parakeet Psittacara maugei Souancé. „The Wilson Journal of Ornithology”. 127 (1), s. 1–12, 2015. DOI: 10.1676/14-020.1. (ang.). 
  10. BirdLife International, Psittacara labati, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-20] (ang.).