Puchacz wirginijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Szoltys-bot (dyskusja | edycje) o 19:03, 6 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Puchacz wirginijski
Bubo virginianus[1]
(Gmelin, 1788)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

neognatyczne

Rząd

sowy

Rodzina

puszczykowate

Rodzaj

Bubo

Gatunek

puchacz wirginijski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Puchacz wirginijski (Bubo virginianus) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), zamieszkujący Amerykę Północną, Środkową i Południową. Teren lęgowy sięga od północnej granicy lasu na Alasce i w Kanadzie, przez Stany Zjednoczone, Meksyk, kraje Ameryki Środkowej. W Ameryce Południowej występuje w Wenezueli, Kolumbii, Peru, Boliwii, Brazylii, Paragwaju i Argentynie.

Występowanie

Puchacz wirginijski zamieszkuje zależnie od podgatunku[3][4][5]:

  • B. virginianus algistus – Alaska
  • B. virginianus lagophonus – środkowa Alaska do północno-wschodniego Oregonu, Idaho i północno-zachodniej Montany
  • B. virginianus saturatus – wybrzeża południowo-wschodniej Alaski do wybrzeży północnej Kalifornii
  • B. virginianus pacificus – wybrzeża środkowej Kalifornii do północno-zachodniej Kalifornii Dolnej
  • B. virginianus subarcticus – zachodnio-środkowa Kanada do północnego Idaho
  • B. virginianus pallescens – południowo-zachodnie USA do południowego Meksyku
  • B. virginianus pinorum – południowe Idaho do północnej Arizony i północnego Nowego Meksyku
  • B. virginianus heterocnemis – północno-wschodnia Kanada do obszaru Wielkich Jezior Północnoamerykańskich
  • B. virginianus virginianuspuchacz wirginijski – południowa-wschodnia Kanada do środkowego i wschodniego USA
  • B. virginianus elachistus – południowa Kalifornia Dolna
  • B. virginianus mayensis – półwysep Jukatan
  • B. virginianus mesembrinus – południowy Meksyk do zachodniej Panamy
  • B. virginianus nigrescens – Kolumbia do północno-zachodniego Peru
  • B. virginianus nacurutu – wschodnia Kolumbia przez Gujanę, północno-wschodnią Brazylię, Argentynę, Boliwię i środkowe Peru
  • B. virginianus magellanicuspuchacz magellański – środkowe Peru do Ziemi Ognistej, takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, przez część systematyków traktowany jako odrębny gatunek[3][6].

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny
Największa sowa na kontynentach amerykańskich. Upierzenie w zależności od podgatunku występuje w różnych kolorach, od brązowego do jasnoszarego z licznymi ciemnymi plamami i kreskami. Głowa o dużych oczach, czarno obrzeżonych bokach twarzy i dwóch uszach z piór.
Rozmiary
długość ciała samca 51 cm, samicy 60 cm; rozpiętość skrzydeł samca 134 cm, samicy 143 cm[4]
Masa ciała
samiec 680-1450 g, samica 1000-2500 g[4]
Zachowanie
Aktywny głównie o zmierzchu i w nocy, rzadziej w dzień[4]. Łączą się w pary na całe życie. Najczęstszym odgłosem jest wydawany od 3 do 8 razy dźwięk uhu.
Długość życia
W niewoli do 38 lat, na wolności przeważnie 13 lat[7].

Środowisko

Lasy liściaste, mieszane i iglaste. Przebywa w zwartych drzewostanach, zagajnikach, małych laskach, dużych parkach miejskich.

Pożywienie

Poluje na małe i średnie ssaki (np. szczury, króliki i skunksy) i ptaki (np. inne sowy, krukowate, kaczki) oraz czasami na gady, płazy i duże owady.

Lęgi

Trzy młode puchacze w gnieździe
Zachowania godowe
Sezon godowy i lęgowy trwa od stycznia do lutego. Podczas godów samiec o zmierzchu niezbyt głośno pohukuje.
Gniazdo
Stare gniazda ptaków drapieżnych lub krukowatych. Gniazduje również w dziuplach drzew, na występach skalnych, a nawet na ziemi lub w starych, opuszczonych budynkach.
Jaja i wysiadywanie
Samica składa 2 – 3 białe jaja (rzadko 5). Wysiaduje wyłącznie samica, samiec w tym czasie dostarcza pożywienie.
Pisklęta
Po około 35 dniach wylęgają się młode o gęstym, szarym puchu. Są karmione przez obydwoje rodziców. Młode uczą się latać po okołu siedmiu tygodniach życia. Dojrzałość płciową osiągają po dwóch latach.

Przypisy

  1. Bubo virginianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Bubo virginianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Frank Gill, David Donsker (red.): Family Strigidae. IOC World Bird List: Version 4.4. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  4. a b c d Holt, W., Berkley, R., Deppe, C., Enríquez Rocha, P., Petersen, J. L., Rangel Salazar, J. L., Segars, K. P., Wood, K. L.: Great Horned Owl (Bubo virginianus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2014. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  5. Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2013-09-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2014-11-05].
  6. Holt, W., Berkley, R., Deppe, C., Enríquez Rocha, P., Petersen, J. L., Rangel Salazar, J. L., Segars, K. P., Wood, K. L.: Magellanic Horned Owl (Bubo magellanicus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2014. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  7. Great Horned Owl (Bubo virginianus) - Information, Pictures, Sounds - The Owl Pages [online], www.owlpages.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).

Linki zewnętrzne