Puk (księżyc)

Puk

Zdjęcie Puka wykonane przez sondę Voyager 2
Planeta	Uran
Odkrywca	Stephen Synnott, Voyager Imaging Team
Data odkrycia	30 grudnia 1985
Tymczasowe oznaczenie	S/1985 U1
Charakterystyka orbity
Półoś wielka	86 000 km
Mimośród	0,0001
Okres obiegu	0,762 d
Nachylenie do płaszczyzny równika planety	0,319°
Długość węzła wstępującego	268,734°
Argument perycentrum	177,094°
Anomalia średnia	245,796°
Własności fizyczne
Średnica równikowa	162 ± 4 km
Powierzchnia	~82 450 km²
Objętość	~2,23 ×106 km³
Masa	2,9 ×1018 kg
Średnia gęstość	1,3 g/cm³
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni	0,028 m/s²
Prędkość ucieczki	69 m/s
Okres obrotu wokół własnej osi	synchroniczny
Albedo	0,104 ± 0,006
Jasność obserwowana (z Ziemi)	19,75 ± 0,05m
Temperatura powierzchni	64 K

Puk (Uran XV ) – największy wewnętrzny księżyc Urana. Spośród księżyców odkrytych przez sondę Voyager 2 jedynie Puk został zaobserwowany na tyle wcześnie, że mogła ona zostać zaprogramowana do szczegółowego sfotografowania go.

Jest on szóstym co do wielkości księżycem Urana, znacznie mniejszym od piątej Mirandy. Orbita Puka jest umiejscowiona wewnątrz jej orbity, a także wewnątrz odkrytego w 2003 roku pierścienia mi, najbardziej zewnętrznego pierścienia planety.

W celtyckiej mitologii i angielskim folklorze, Puk jest psotnym chochlikiem, przez chrześcijan wyobrażanym jako demon zła. Nazwa księżyca pochodzi od Puka, postaci ze sztuki Sen nocy letniej Szekspira, w której razem z elfami podróżuje nocami dookoła świata.

Zobacz też

• Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
• Ukształtowanie powierzchni Puka

Linki zewnętrzne

• Puck. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).