Puerylizm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Puerylizm – forma reakcji histerycznej, opisana w 1911 przez Sträusslera, u żołnierzy podsądnych i rekrutów badanych pod względem zdolności do służby wojskowej.

Powstaje przez tendencje i mechanizmy ucieczki od trudnej sytuacji w przeżycia własnego dzieciństwa i przejawiania się w postaci dziecięcego zachowywania się: mówienia w sposób zdrobniały, bawienia się, radowania, smucenia w sposób dziecięcy, demonstrowania przy badaniu intelektu braku wiadomości i orientacji. W praktyce sądowo-psychiatrycznej reakcje puerylne spotyka się w przebiegu innych reakcji sytuacyjnych, głównie w pseudodemonstracji, jako utrzymującą się lub przejściową jej domieszkę.

Do reakcji puerylnych skłonni są osobnicy upośledzeni umysłowo i infantylni.

Termin puerylizm stosowany bywa również dla nazwania zachowania dziecięcego w psychozach starczych, w hebefrenii, u osób upośledzonych umysłowo.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 512. ISBN 83-200-1688-6.