Pustynia Syryjska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Helsur (dyskusja | edycje) o 04:35, 21 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Pustynia Syryjska
{{{alt grafiki}}}
Pustynia Syryjska, zdjęcie satelitarne NASA, 2008
Państwo

Syria, Irak, Arabia Saudyjska, Jordania

Powierzchnia

ok. 100 000 km²

Wysokość

500–1000

Rodzaj obiektu

Pustynia

Położenie na mapie Azji
Mapa konturowa Azji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pustynia Syryjska”
Ziemia35°N 38°E/35,000000 38,000000
Pustynia Syryjska między oazami Dajr az-Zaur i Palmyra

Pustynia Syryjska (arab. بادية الشام, Bādiyat aš-Šām) – pustynia w południowo-zachodniej Azji, na pograniczu Syrii, Iraku, Arabii Saudyjskiej i Jordanii.

Geografia

Pustynia Syryjska znajduje się w południowo-zachodniej Azji, na pograniczu Syrii, Iraku, Arabii Saudyjskiej i Jordanii, położona między Niziną Mezopotamską na wschodzie i północnym wschodzie, pustynią Wielki Nefud na południu i Harrat asz-Szam na zachodzie[1]. Leży na wysokości 500–1000 m n.p.m. a jej powierzchnia szacowana jest na ponad ok. 100 tys. km²[1].

Pustynia rozwinęła się na utworach pokrywy platformowej: mezozoicznych i trzeciorzędowych piaskowcach, wapieniach, dolomitach i marglach oraz skałach wulkanicznych. Stanowi falistą równinę pokrytą w przeważającej części przez pustynie żwirowe i kamieniste, miejscami także przez zasolone szotty. Charakteryzuje się obecnością rozległych pokryw czarnej lawy (harra) i licznych wadi. W zachodniej części pustyni występują izolowane wzniesienia, głównie stożki wygasłych wulkanów, niewielkie zręby oraz drobne struktury fałdowe[2].

Klimat

Pustynia Syryjska leży strefie klimatu zwrotnikowego suchego i skrajnie suchego – roczne opady w części środkowej to ok. 15 mm[1] a średnie roczne opady to 125 mm[3].

Gospodarka

Przez Pustynię Syryjską biegną rurociągi naftowe ze złoża Kirkuk na wybrzeże Morza Śródziemnego oraz drogi z Damaszku i Ammanu do Bagdadu[1]. W latach 70. XX w. poszukiwano tu ropy naftowej[3].

Południowa część pustyni (Al-Hammad) zamieszkana jest przez kilka plemion nomadów i hodowców koni arabskich[3].

Przypisy

  1. a b c d Syryjska, Pustynia. Encyklopedia PWN. [dostęp 2017-07-31]. (pol.).
  2. Jerzy Makowski: Geografia fizyczna świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 140. ISBN 978-83-01-14218-6.
  3. a b c Syrian Desert. W: The Editors of Encyclopædia Britannica: Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, inc., 2011-02-16. [dostęp 2017-07-31]. (ang.).