Puszcza Jaktorowska
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion | |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
Puszcza Jaktorowska – kompleks leśny w województwie mazowieckim[1], na południowy wschód od Żyrardowa i północ od Radziejowic[1][2], nad rzeką Pisią[2], złożony głównie z borów sosnowych, dębowych i nielicznych brzozowych[1][2]. Obecnie mocno zniszczony na skutek rabunkowej eksploatacji[2][1].
Obecnie kompleks Puszczy Jaktorowskiej zajmuje niewielki obszar[2], dawniej jednak był bardzo rozległy. W XV wieku puszcza zajmowała ok. 900 km²[3] i była ulubionym miejscem polowań książąt mazowieckich, a następnie królów polskich[3]. Razem z Puszczą Bolimowską i Puszczą Korabiewską do XVI wieku tworzyła jednolity obszar leśny, łączący się z Puszczą Kampinoską[4]. Obecnie powierzchnia zajmowana przez Puszczę Jaktorowską skurczyła się do ok. 200 km²[5].
Od początku XV wieku była główną ostoją turów, chronioną na mocy prawa królewskiego[2]. Tu też, w 1627 roku, padła, z przyczyn naturalnych, ostatnia samica tego gatunku[1][2]. Wydarzenie to upamiętnia pomnik w Jaktorowie, odsłonięty w roku 1972[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f WIEM
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia leśna. [dostęp 2010-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b Gmina Jaktorów
- ↑ Polska.pl. [dostęp 2010-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-31)].
- ↑ Encyklopedia Interia.pl