Pytia
Pytia (stgr. Πυθία (ἱέρεια) Pythía (hiéreia) „pytyjska (domyślnie: kapłanka)”[1]) – kapłanka w świątyni Apollina w Delfach, przepowiadająca przyszłość[1].
Pytie wybierane były przez kapłanów i wychowywane przy świątyni od dzieciństwa. Gdy udzielały przepowiedni, siadały na trójnogu, nad szczeliną w ziemi, z której wydobywały się wyziewy[1]. Przypuszcza się jednak, że wspomniane wyziewy pochodziły ze spalanych kadzideł, mających odurzyć pytię i wprowadzić ją w trans (ekstazę)[1].
Pytia znajdująca się w stanie transu wypowiadała luźne słowa, które kapłani wykorzystywali do układania odpowiedzi, stanowiącej przepowiednię[1]. Odpowiedzi te formułowane były zwykle w formie heksametru, choć niekiedy zawierającego pomyłki pod względem metrum czy stylu, co bardzo dziwiło Greków, jako że Apollo był bogiem poezji[2].
Określenie pytia stosowane jest przenośnie względem osób, które się wypowiadają w sposób niejasny, wieloznaczny bądź zagmatwany; używa się także wyrażenia pytyjska odpowiedź[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Mała encyklopedia kultury antycznej ↓.
- ↑ Kopaliński 1985 ↓, s. 200.
- ↑ Kopaliński 1985 ↓, s. 953.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pytia. W: Mała encyklopedia kultury antycznej. Wyd. piąte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 630. ISBN 83-01-03529-3.
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Wyd. pierwsze. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985. ISBN 83-06-00861-8.
