Rów oceaniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Formy ukształtowania dna oceanicznego

Rów oceaniczny – silnie wydłużone obniżenie dna oceanu o głębokości ponad 6000 m, czyli znacznie poniżej średniego poziomu dna basenów oceanicznych.

Teoria tektoniki płyt wiąże ich istnienie ze strefami subdukcji, w których płyta oceaniczna (tzw. płyta dolna) wsuwa się pod inną płytę oceaniczną, bądź kontynentalną (płyta górna). W wyniku tego procesu za rowem powstają łuki wyspowe lub wulkaniczne łańcuchy górskie. Mechanizm ten tłumaczy zarówno wielkie głębokości rowów, jak też ich rozmieszczenie na Ziemi.

Najgłębszym rowem oceanicznym na świecie jest Rów Mariański, którego największa głębia (Głębia Challengera) mierzy 10911 metrów (według pomiaru dokonanego w 1995 r. przez bezzałogowy japoński batyskaf Kaiko). Podawane są również inne (potwierdzone bądź nie) wartości; planowane są dalsze badania[1]

Rowy oceaniczne na świecie[edytuj | edytuj kod]

Rowy wymieniono w kolejności malejącej głębokości, podanej w nawiasach (w metrach).

Ocean Spokojny

Ocean Atlantycki

Ocean Indyjski

Ocean Arktyczny

  • Brak rowów, istnieje jedynie strefa spękań (Nansena); największa głębia znajduje się w Basenie Euroazjatyckim (5450)

Ocean Południowy

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. http://www.whoi.edu/oceanus/viewArticle.do?id=14107 New Hybrid Deep-sea Vehicle Is Christened Nereus (ang.)