Równomierność oświetlenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Równomierność oświetlenia – stosunek minimalnego natężenia oświetlenia do średniego natężenia oświetlenia dla określonej powierzchni[1].

Równomierność oświetlenia określa wzór[1]:

gdzie:

  • – równomierność oświetlenia;
  • – minimalne natężenie oświetlenia określone dla danej powierzchni wyrażone w luksach;

– średnie natężenie oświetlenia określone dla danej powierzchni wyrażone w luksach.

Równomierność oświetlenia ma wpływ na to jak bezpiecznie, szybko i komfortowo osoba wykonuje zadania wzrokowe. Pole zadania powinno być oświetlone z jak największą równomiernością oświetlenia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c PN-EN 12464-2 - Światło i oświetlenie - Oświetlenie miejsc pracy - Część 2: Miejsca pracy na zewnątrz