RMS Alaunia (1925)
| |
| Bandera | |
|---|---|
| Port macierzysty | |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
John Brown & Company |
| Data wodowania |
7 lutego 1925 |
| Data oddania do eksploatacji |
lipiec 1925 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
270 |
| Liczba pasażerów |
1706 |
| Długość całkowita (L) |
164 m |
| Szerokość (B) |
19,9 m |
| Zanurzenie (D) |
9,6 m |
| Pojemność brutto |
14 030 GT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
turbiny parowe, 8500 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
| Prędkość maks. |
15 w. |
|
| |
| Historia | |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS Alaunia |
|---|---|
| Wejście do służby |
25 sierpnia 1939 |
| Los okrętu |
złomowany w 1957 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Uzbrojenie | |
| 8 dział 152 mm (8xI) 2 działa 76 mm plot (2xI) | |
RMS Alaunia – brytyjski transatlantycki statek pasażerski linii Cunard Line z okresu międzywojennego, zbudowany w 1925 roku. Należał do serii 6 jednostek, średniej wielkości jednokominowych turbinowców o nazwach na literę A, przewidzianych na trasę do Ameryki Północnej. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS „Alaunia”, następnie okręt warsztatowy.
Budowa i służba jako statek[edytuj | edytuj kod]
„Alaunia” zbudowana została w 1925 roku przez stocznię John Brown & Company w Clydebank, pod numerem stoczniowym 495. Była ostatnim zbudowanym z serii statków „Aurania”, „Andania”, „Ascania”, „Ausonia” i „Antonia” i drugim statkiem linii noszącym to imię[1]. Mogła przewozić 484 pasażerów klasy kabinowej i 1222 III klasy[1].
Jej dziewicza podróż rozpoczęła się 24 lipca 1925 na trasie Liverpool - Montreal. Od 1926 pływała na trasie Londyn - Kanada[1].
Służba wojenna[edytuj | edytuj kod]
Zarekwirowana przez brytyjską Admiralicję 25 sierpnia 1939, została przekształcona w krążownik pomocniczy HMS „Alaunia”. Adaptacji dokonano w stoczni Marynarki w Gibraltarze. Okręt otrzymał uzbrojenie z 8 pojedynczych armat kalibru 152 mm MK VII (o kącie podniesienia 20°) i dwóch armat przeciwlotniczych 76 mm. Zapas paliwa wynosił 1619 ts[1].
Okręt wszedł do służby w październiku 1939, operując do kwietnia 1940 w składzie Sił Eskortowych Halifaksu (Halifax Escort Force), a następnie od maja w składzie Sił Eskortowych Bermudy i Halifaksu (Bermuda & Halifax Escort Force). M.in. w październiku 1940 roku eskortował konwój HX-79 z Halifaksu do Wielkiej Brytanii. Od kwietnia do października 1941 roku służył w Siłach Eskortowych Północnego Atlantyku (North Atlantic Escort Force). Następnie do lutego 1942 okręt służył na Stacji Wschodnioindyjskiej (East Indies Station), a od marca 1942 do marca 1944 we Flocie Wschodniej (Eastern Fleet)[1].
Od maja 1944 rozpoczęto przebudowę „Alaunii” w bazie HMNB Devonport w Wielkiej Brytanii na okręt warsztatowy. 8 grudnia 1944 okręt został sprzedany Admiralicji. Przebudowę ukończono dopiero w sierpniu lub wrześniu 1945[1]. Okręt głównie służył w bazie Devonport. W 1957 roku został sprzedany na złom firmie H. Bolckow i 10 września 1957 przybył do stoczni złomowej w Blyth[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Jarosz, Brytyjskie krążowniki pomocnicze II wojny światowej w: Morza, Statki i Okręty nr 6/2005
- RMS Aurania. [dostęp 2009-08-08]. (ang.).