Rabel II Soter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rabel II Soter
ilustracja
król Nabatejczyków
Okres

od 70 n.e.
do 106

Dane biograficzne
Ojciec

Malichus II

Matka

Szukailat

Rabel II Soter – ostatni król Nabatejczyków, panujący w latach 70106, syn Malichusa II (króla Nabatejczyków) i królowej Szukailat. Doceniając walory strategiczne Bostry, przeniósł do niej stolicę z Petry.

Z powodu małoletniości Rabela II jego matka (królowa Szukailat) przez kilka lat sprawowała regencję. Informacji o jego panowaniu dostarczają jedynie inskrypcje i monety. Inskrypcja odkryta w Obodzie, pochodząca z roku 88, podaje jego przydomek: „Król Rabel, król Nabatejczyków, który przyniósł życie i oswobodzenie swojemu ludowi”.

Po śmierci Rabela II pretensje do tronu zgłaszał Malichus III, jednak cesarz rzymski Trajan postanowił anektować Nabateę. Ziemie Nabatejczyków najechał Korneliusz Palma, gubernator Syrii, i zajął je praktycznie bez oporu. 22 marca 106 Nabatea została oficjalnie włączona do imperium rzymskiego, tworząc prowincję Arabia (ze stolicą w Bostrze).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]