Rafał Gikiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rafał Gikiewicz
Ilustracja
Rafał Gikiewicz (2012)
Data i miejsce urodzenia

26 października 1987
Olsztyn

Wzrost

190 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Widzew Łódź

Numer w klubie

1

Kariera juniorska
Lata Klub
Warmia Olsztyn
Stomil Olsztyn
Tempo 25 Olsztyn
2004–2005 DKS Dobre Miasto
2006 Sokół Ostróda
2006–2007 Drwęca Nowe Miasto Lubawskie
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Wigry Suwałki 28 (0)
2008–2011 Jagiellonia Białystok 16 (0)
2010 → Stomil Olsztyn (wyp.) 11 (0)
2011–2014 Śląsk Wrocław 27 (0)
2014–2016 Eintracht Brunszwik 66 (0)
2016–2018 SC Freiburg 2 (0)
2018–2020 1. FC Union Berlin 67 (1)
2020–2023 FC Augsburg 91 (0)
2023–2024 MKE Ankaragücü 5 (0)
2024– Widzew Łódź 5 (0)
W sumie: 318 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 16 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Rafał Gikiewicz (ur. 26 października 1987 w Olsztynie) – polski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza, od 2024 w polskim klubie Widzew Łódź.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Rafał zaczynał karierę wraz ze swym bratem Łukaszem Gikiewiczem w olsztyńskich klubach, grywając m.in. w juniorskich drużynach Stomilu. Swój seniorski debiut zaliczył jednak w barwach czwartoligowego DKS Dobre Miasto, do którego trafił w wieku 17 lat. Po krótkim pobycie w również czwartoligowego Sokoła Ostróda przez sezon 2006/2007 reprezentował barwy trzecioligowej Drwęcy Miasto Lubawskie. Następnie trafił do Wigier Suwałki, gdzie spisywał się bardzo dobrze[1]. W listopadzie 2007 przebywał na testach w Górniku Zabrze. Latem 2008 sprawdzany był w Legii Warszawa oraz w Jagiellonii[1]. 5 lipca 2008 roku podpisał 4-letni kontrakt z białostockim klubem[2][3].

Jego menadżerem został Marek Citko, który przyznał, iż transfer Gikiewicza z Wigier Suwałki do Jagiellonii Białystok był jego największym sukcesem w dotychczasowej karierze menadżerskiej[4].

Podczas gry w Dobrym Mieście był powołany na konsultację do reprezentacji do lat 18[5]. Jako bramkarz Jagiellonii w sierpniu 2009 został desygnowany do kadry U23 prowadzonej przez Stefana Majewskiego[6].

Rafał Gikiewicz zdobył z Jagiellonią Białystok Puchar Polski 2009/2010. Przed końcem meczu 1/8 finału z Arką Gdynia obronił rzut karny przy stanie 0:0 i dzięki temu zespół mógł rozegrać dogrywkę. W półfinale obronił karnego wykonywanego przez Huberta Wołąkiewicza – piłkarza Lechii Gdańsk.

30 sierpnia 2010, dwa dni przed zamknięciem okienka transferowego Gikiewicz zdecydował się wrócić do rodzinnego Olsztyna, gdzie w tamtejszym drugoligowym Stomilu Olsztyn miał występować przez rok na zasadzie wypożyczenia[7].

Jednak już po pół roku, 10 stycznia 2011 Gikiewicz podpisał czteroipółletni kontrakt ze Śląskiem Wrocław[8]. W sezonie 2011/2012 ze Śląskiem wywalczył mistrzostwo Polski. 8 kwietnia 2014 rozwiązał kontrakt z klubem[9].

17 kwietnia 2014 podpisał kontrakt z Eintrachtem Brunszwik, ważny do 30 lipca 2016[10][11]. Na początku sierpnia 2016 został zawodnikiem SC Freiburg[12].

Z dniem 1 lipca 2018 roku został nowym bramkarzem 1. FC Union Berlin[13]. W sezonie 2. Bundesligi 2018/2019 rozegrał wszystkie 34 mecze swojej drużyny (14 razy zachował czyste konto[14]). W spotkaniu przeciw 1. FC Heidenheim w ramach 9 kolejki zdobył gola głową w czwartej minucie doliczonego czasu gry (94') doprowadzając do remisu 1:1 (tym samym został dziewiątym strzelcem gola z gry jako bramkarz w historii 2. Bundesligi oraz dwunastym w historii 1. i 2. Bundesligi)[15][16]. W sezonie obronił jednego karnego na pięć egzekwowanych[17]. Trzykrotnie był wybierany przez serwis Kicker do składu jedenastki kolejki[18]. W punktacji meczowej za sezon prowadzonej przez Kicker uzyskał średnią notę 2,66 pkt., zajmując pierwsze miejsce w kategorii bramkarzy oraz drugie miejsce wśród wszystkich ocenianych graczy ligi[19]. Z Unionem zajął trzecie miejsce w 2. Bundeslidze, awansując do baraży, w których po dwumeczu przeciw VfB Stuttgart (2:2, 0:0) w dniu 27 maja 2019 uzyskał awans do Bundesligi, wywalczony po raz pierwszy w historii klubu[20].

29 czerwca 2020 został piłkarzem FC Augsburg, z którym podpisał kontrakt do 30 czerwca 2023[21]. Ponad trzy tygodnie po wygaśnięciu kontraktu z Augsburgiem, 22 lipca 2023 roku, Gikiewicz dołączył do tureckiej drużyny MKE Ankaragücü na podstawie rocznego kontraktu z możliwością przedłużenia o kolejny sezon[22].

Ponad trzy tygodnie po wygaśnięciu kontraktu z Augsburgiem, 22 lipca 2023 roku, Gikiewicz dołączył do tureckiej drużyny MKE Ankaragücü na podstawie rocznego kontraktu z możliwością przedłużenia o kolejny sezon. 12 sierpnia 2023 roku zadebiutował w nowej drużynie, wychodząc w pierwszym składzie na mecz 1. kolejki tureckiej Süper Lig przeciwko Kasimpasa (2:3). 21 sierpnia 2023 roku jego zespół zdobył pierwsze punkty, z Gikiewiczem pomiędzy słupkami, remisując z Adana Demirspor (1:1). Polak stał się podstawowym wyborem trenera, a takim samym rezultatem zakończył się mecz z Karagümrük z 27 sierpnia 2023 roku. W następnej kolejce polski bramkarz stanął naprzeciwko Fenerbahce (0:1)[23]. 13 lutego 2024 roku został piłkarzem łódzkiego Widzewa[24].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Rafał Gikiewicz nie zadebiutował w reprezentacji Polski, mimo że dwukrotnie uczestniczył w zgrupowaniach kadry. Po raz pierwszy w grudniu 2011 przed meczem z Bośnią i Hercegowiną w tureckim Kundu[25], a po raz drugi wiosną 2019, kiedy Jerzy Brzęczek powołał go awaryjnie w miejsce kontuzjowanego Wojciecha Szczęsnego na zgrupowanie reprezentacji Polski przed czerwcowymi meczami z Macedonią i Izraelem[26].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Jagiellonia Białystok[edytuj | edytuj kod]

Śląsk Wrocław[edytuj | edytuj kod]

1. FC Union Berlin[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Brat bliźniak Łukasza Gikiewicza, który również został piłkarzem[28].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rafał Gikiewicz. jagiellonia. neostrada.pl. [dostęp 2010-01-17]. (pol.).
  2. ↑ Pavol Staňo oraz Rafał Gikiewicz podpisali kontrakty z Jagiellonią!!!. jagiellonia.pl. [dostęp 2018-02-24]. (pol.).
  3. ↑ Pavol Staňo i Rafał Gikiewicz podpisali kontrakty z Jagiellonią. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-12]. (pol.).
  4. ↑ Wojciech Harpula: Marek Citko: udało mi się pozostać sobą. poranny.pl, 2009-01-22. [dostęp 2018-02-24]. (pol.).
  5. ↑ U-18: Kadra na dwie konsultacje szkoleniowe w Gdańsku. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 czerwca 2008)]. (pol.).
  6. ↑ Znamy skład kadry U-23 na mecz z Walią. eurosport.pl. [dostęp 2010-01-17]. (pol.).
  7. ↑ Gikiewicz w OKS 1945 Olsztyn. jagiellonia.pl, 2010-08-30. [dostęp 2018-02-24]. (pol.).
  8. ↑ Gikiewicz zawodnikiem Śląska, Kaczmarek odchodzi. Śląsk Wrocław, 2011-01-10. [dostęp 2018-02-24]. (pol.).
  9. ↑ Gikiewicz odchodzi ze Śląska. wp.pl, 2014-04-08. [dostęp 2014-04-17].
  10. ↑ Eintracht Braunschweig verpflichtet Rafal Gikiewicz. eintracht.com, 2014-04-17. [dostęp 2014-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 sierpnia 2018)]. (niem.).
  11. ↑ Rafał Gikiewicz podpisał kontrakt z klubem Bundesligi. Sport.pl, 2014-04-17. [dostęp 2014-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-18)].
  12. ↑ Sport-Club verpflichtet Rafal Gikiewicz. scfreiburg.com, 2016-08-03. [dostęp 2016-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-05)]. (niem.).
  13. ↑ Union verpflichtet Rafał Gikiewicz. fc-union-berlin.de, 2018-06-16. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  14. ↑ Rafał Gikiewicz 2018/19. kicker.de. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  15. ↑ Torhüter als Torschütze! Gikiewicz rettet die Union-Serie. kicker.de. [dostęp 2019-05-28].
  16. ↑ Marwin Hitz: Gikiewicz ist Nummer 12: Torwart-Tore in der Bundesliga und der 2. Bundesliga. bundesliga.com. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  17. ↑ 2. Bundesliga Elfmeter 2018/19. kicker.de. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  18. ↑ 2. Bundesliga – Elf des Tages. kicker.de. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  19. ↑ 2. Bundesliga – Topspieler. kicker.de. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  20. ↑ 0:0 gegen den VfB Stuttgart: Union Berlin steigt in die Bundesliga auf. bundesliga.com, 2019-05-27. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  21. ↑ FCA verpflichtet Caligiuri, Strobl und Gikiewicz ablösefrei [online], FC Augsburg, 19 maja 2023 [dostęp 2023-05-20] (niem.).
  22. ↑ Rafał Gikiewicz po latach żegna się z Niemcami. Wybrał Turcję [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-07-25] (pol.).
  23. ↑ Polacy w Bundeslidze | Jak grali polscy piłkarze w Niemczech? [online], 5 czerwca 2023 [dostęp 2023-09-06] (pol.).
  24. ↑ OFICJALNIE: Rafał Gikiewicz wrócił do Ekstraklasy [online], Transfery.info, 13 lutego 2024 [dostęp 2024-02-13] (pol.).
  25. ↑ A. Gowarzewski, Biało - Czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921 - 2018, Wydawnictwo GiA, Katowice 2018, s. 353.
  26. ↑ Rafał Gikiewicz powołany do reprezentacji Polski! Zastąpi Wojciecha Szczęsnego [online], Sport.pl [dostęp 2022-11-30] (pol.).
  27. ↑ PGR: Rafał Gikiewicz Piłkarzem Roku. Kibice nie mieli wątpliwości. przegladsportowy.onet.pl. [dostęp 2023-01-12]. (pol.).
  28. ↑ Gikiewicz dołączył do brata bliźniaka [online], sport.tvp.pl, 10 stycznia 2011 [dostęp 2023-05-20] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Skład Widzew Łódź w sezonie 2023/2024
  • Aktualny na dzień 3 luty 2024
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafał_Gikiewicz&oldid=73150288”