Rajdowe Mistrzostwa Świata 1977

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1977
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

20

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Wybrzeże Kości Słoniowej

Mistrzowie
Kierowcy

Sandro Munari

Konstruktorzy

Fiat

Poprzedni sezonNastępny sezon
Francuska załoga Jean-Claude Lefèbvre i Jean Todt jadąca samochodem Peugeot 104 ZS podczas Rajdu Korsyki 1977 zajęła 10 miejsce

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1977 były 5 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 20 rajdów. We wszystkich rajdach byli punktowani kierowcy, ale tylko w 11 z 20 były punktowane zespoły. Najlepszym kierowcom rajdowym w roku 1978 (tzw. FIA Cup for Rally Drivers) został Włoch Sandro Munari startujący samochodem Lancia Stratos HF, drugi był Szwed Björn Waldegård, a trzeci Francuz Bernard Darniche. Tytuł konstruktorów wygrał Fiat przed Fordem i Toyotą.

Kalendarz[1][edytuj | edytuj kod]

Kalendarz producenckich mistrzostw świata w porównaniu z ubiegłorocznym sezonem zwiększył się o jedno wydarzenie. Obejmował jedenaście rajdów, z kalendarza usunięto Rajd Maroka, a wprowadzono dwa nowe: Rajd Nowej Zelandii i Rajd Kanady. Kierowcy natomiast o tytuł FIA Cup for Rally Drivers rywalizowali w dwudziestu rajdach: wszystkich jedenastu rajdach o mistrzostwo producentów, pięciu rajdach o najwyższym współczynniku, zaliczanych do Mistrzostw Europy w roku 1977 oraz czterech rajdach wybranych przez FIA.

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
Kier. Zesp.
1 1 22–28 stycznia Monako 45. Rajd Monte Carlo Włochy Sandro Munari Wyniki
2 4-6 lutego Finlandia 12. Rajd Arktyczny Finlandia Ari Vatanen Wyniki
3 2 11–13 lutego Szwecja 27. Rajd Szwecji Szwecja Stig Blomqvist Wyniki
4 3 1–6 marca Portugalia 10. Rajd Portugalii Finlandia Markku Alén Wyniki
5 4 7–11 kwietnia Kenia 25. Rajd Safari Szwecja Björn Waldegård Wyniki
6 5 1–7 maja Nowa Zelandia 8. Rajd Nowej Zelandii Włochy Fulvio Bacchelli Wyniki
7 6 28 maja-3 czerwca Grecja 24. Rajd Grecji Szwecja Björn Waldegård Wyniki
8 12–17 czerwca Włochy 5. Rajd Giro d’Italia Włochy Vittorio Coggiola Wyniki
9 5–9 lipca Południowa Afryka 20. Rajd South Africa Włochy Sandro Munari Wyniki
10 8–10 lipca Polska 37. Rajd Polski Francja Bernard Darniche Wyniki
11 7 26–28 sierpnia Finlandia 27. Rajd Finlandii Finlandia Kyösti Hämäläinen Wyniki
12 2–4 wrześnaia Włochy 14. Rajd San Martino di Castrozza Włochy Sandro Munari Wyniki
13 8 14–18 września Kanada 5. Rajd Kanady Finlandia Timo Salonen Wyniki
14 15–24 września Francja 36. Tour de France Automobile Francja Bernard Darniche Wyniki
15 9 4–8 października Włochy 19. Rajd San Remo Francja Jean Claude Andruet Wyniki
16 8–12 października Australia 12. Southern Cross Rally Finlandia Rauno Aaltonen Wyniki
17 21–23 października Hiszpania 25. Rally RACE de España Francja Michèle Mouton Wyniki
18 10 5–6 listopada Francja 21. Rajd Francji Francja Bernard Darniche Wyniki
19 11 20–24 listopada Wielka Brytania 26. Rajd Wielkiej Brytanii Szwecja Björn Waldegård Wyniki
20 15–20 grudnia Wybrzeże Kości Słoniowej 9. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej Wielka Brytania Andrew Cowan Wyniki

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja zespołowa[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1977 obowiązywał nowy, bardziej złożony system punktacji w klasyfikacji producentów. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano.

Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

W klasyfikacji ostatecznej na koniec sezonu uwzględniane był osiem[2] z jedenastu najlepszych startów. W tabeli poniżej punkty nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Miejsce Zespół MCO
Monako
SWE
Szwecja
POR
Portugalia
KEN
Kenia
NZL
Nowa Zelandia
GRE
Grecja
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
CAN
Kanada
FRA
Francja
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 
1 Włochy Fiat 16 14 18 - 18 (12) 16 18 18 18 (6) 136
2 Stany Zjednoczone Ford - 14 16 18 16 18 18 14 (10) - 18 132
3 Japonia Toyota - 10 14 - 8 - 12 8 - - 16 68
4 Niemcy Opel 9 17 13 - - 4 8 - 13 - 1 65
5 Włochy Lancia 18 - - 14 - - - - 12 16 - 60
6 Japonia Datsun - - - 16 - 14 - 10 - - - 40
7 Niemcy Porsche 14 - 4 - - - - - 9 8 - 35
8 Szwecja Saab - 18 - - - - - 10 - - 2 30
9 Japonia Mitsubishi - - - 12 3 - - 13 - - - 28
10 Stany Zjednoczone Chrysler - - - - - 10 14 - - - - 24
11 Francja Renault - - - - - 7 - - 11 - - 18
12 Wielka Brytania British Leyland - - - - - - - 12 - - 4 16
13 Francja Peugeot - - - 6 - - - - - 9 - 15
14 Hiszpania Seat 14 - - - - - - - - - - 14
15 Francja Citroën - - - - - 13 - - - - - 13
16 Francja Renault Alpine 10 - - - - - - - - - - 10
Japonia Mazda - - - - 10 - - - - - - 10
18 Szwecja Volvo - 8 - - - - - - - - - 8
19 Czechosłowacja Škoda - - - - - - 7 - - - - 7
Włochy Alfa Romeo - - - - - - - - 7 - - 7
21 Lada - 4 - - - - - - - - - 4

Klasyfikacja kierowców FIA Cup for Rally Drivers[edytuj | edytuj kod]

W tej klasyfikacji mającej wyłonić najlepszego zawodnika mistrzostw, punktowano sześć pierwszych pozycji w rajdzie na zasadzie:

Pozycja
Punkty 9 6 4 3 2 1

Do klasyfikacji ostatecznej sezonu zaliczano pięć z jedenastu najlepszych rajdów w mistrzostwach producentów, dwa z pięciu najlepszych rajdów w Mistrzostwach Europy i dwa z czterech pozostałych rajdów.

Miejsce Kierowca MCO
Monako
FIN
Finlandia
SWE
Szwecja
POR
Portugalia
KEN
Kenia
NZL
Nowa Zelandia
GRE
Grecja
ITA
Włochy
RPA
POL
Polska
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
CAN
Kanada
FRA
Francja
ITA
Włochy
AUS
Australia
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
GBR
Wielka Brytania
CIV
Wybrzeże Kości Słoniowej
 Pkt. 
1 Włochy Sandro Munari 9 - - - 4 - - NU 9 - - 9 - - NU - NU NU 0 - 31
2 Szwecja Björn Waldegård - - - 6 (9)[a] - 9 - - - 4 - - - 2 - - - 9 - 30
3 Francja Bernard Darniche NU - - - - - - - - 9 - - - 9 - - - 9 - - 27
4 Francja Jean-Claude Andruet 6 - - 3 - - NU NU - - - - - - 9 - - NU - - 18
5 Finlandia Timo Salonen - NU - - - - - - - - 6 - 9 - - - - - NU - 15
Finlandia Ari Vatanen - 9 - NU NU 6 NU - - - NU - NU - NU - - - NU - 15
Finlandia Rauno Aaltonen - - - - 6 - - - - - - - - - - 9 - - - - 15
8 Finlandia Markku Alén NU - NU 9 - 4 NU - - - NU - NU - - - - - NU - 13
Włochy Fulvio Bacchelli NU - - NU - 9 NU NU - - - - - - NU - - 4 - - 13
10 Wielka Brytania Andrew Cowan - - - - 3 - - - NU - - - - - - - - - NU 9 12
Finlandia Kyösti Hämäläinen - (2) 2 - - - - - - - 9 - - - - - - - 1 - 12

     Rajdy Mistrzostw Europy

     Rajdy wybrane przez FIA

  1. Szwedzki kierowca Björn Waldegård zdobył więcej punktów niż Włoch Sandro Munari, ale zgodnie z przepisami, nie biorąc udziału w żadnej rajdzie zaliczanym do Rajdowych Mistrzostw Europy, jego najlepszy wynik w rundach WRC (tj. jedno z jego trzech zwycięstw) nie został uwzględniony (w tabeli w nawiasie).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Season 1977 Cup for Rally Drivers 1977. www.ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-23]. (ang.).
  2. Home > Seasons > Season 1977 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07]. (ang.).