Rajdowe Mistrzostwa Świata 1982

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1982
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

12

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Walter Röhrl

Konstruktorzy

Audi

Poprzedni sezonNastępny sezon
Audi Quattro wicemistrzyni świata w sezonie 1982 Francuski Michele Mouton tu podczas Rajdu Monte Carlo w roku 1982

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1982 były 10. sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1982 został po raz drugi, niemiecki kierowca Walter Röhrl (pierwszy kierowca, który zdobył więcej niż jeden tytuł), startujący samochodem Opel Ascona 400. Drugą była Francuzka Michèle Mouton (pierwsza i jedyna jak dotąd {2020} kobieta z medalem mistrzostw świata WRC), która wygrała najwięcej, bo trzy rajdy. Trzeci był Fin Hannu Mikkola. Tytuł konstruktorów wygrał Audi przed Oplem i Nissanem[1].

Kalendarz[2][edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1982 kalendarz rajdów mistrzostw świata, podobnie jak w ubiegłym, składał się z dwunastu rajdów. Nowym rajdem w kalendarzu był Rajd Nowej Zelandii. Planowany początkowo Rajd Argentyny nie odbył się z powodu konfliktu o Falklandy[3].

Runda Data Nazwa rajdu Zwycięzca Wyniki
1 16–22 stycznia Monako 50. Rajd Monte Carlo Niemcy Walter Röhrl Wyniki
2 12–14 lutego Szwecja 32. Rajd Szwecji Szwecja Stig Blomqvist Wyniki
3 2–8 marca Portugalia 16. Rajd Portugalii Francja Michèle Mouton Wyniki
4 8–12 kwietnia Kenia 30. Rajd Safari Kenia Shekhar Mehta Wyniki
5 6–8 maja Francja 26. Rajd Francji Francja Jean Ragnotti Wyniki
6 31 maja – 3 czerwca Grecja 29. Rajd Grecji Francja Michèle Mouton Wyniki
7 26–29 czerwca Nowa Zelandia 12. Rajd Nowej Zelandii Szwecja Björn Waldegård Wyniki
- Argentyna Rajd Argentyny odwołany -
8 11–14 sierpnia Brazylia 4. Rajd Brazylii Francja Michèle Mouton Wyniki
9 27–29 sierpnia Finlandia 32. Rajd Finlandii Finlandia Hannu Mikkola Wyniki
10 3–8 października Włochy 24. Rajd San Remo Szwecja Stig Blomqvist Wyniki
11 27 października – 1 listopada Wybrzeże Kości Słoniowej 14. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej Niemcy Walter Röhrl Wyniki
12 21–25 listopada Wielka Brytania 31. Rajd Wielkiej Brytanii Finlandia Hannu Mikkola Wyniki

Zespoły i kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Zespół Producent Samochód Kierowcy Rundy
Niemcy Audi Sport Audi Quattro Finlandia Hannu Mikkola
Francja Michele Mouton
Szwecja Stig Blomqvist
Austria Franz Wittman
Niemcy Harald Demuth
Włochy Michele Cinotto
Włochy Martini Racing Lancia 037 Rally Finlandia Markku Alen
Włochy Attilio Bettega
Włochy Adartico Vudafieri
Włochy Fabrizio Tabaton
Niemcy Rothmans Opel Team Opel Ascona 400 Niemcy Walter Rohrl
Finlandia Henri Toivonen
Wielka Brytania Jimmy McRae
Niemcy Jochi Kleint
Japonia Team Nissan Europe Nissan Violet
Violet GTS
Finlandia Timo Salonen
Wielka Brytania Tony Pond
Wielka Brytania Andy Dawson
Japonia Team Ralliart Mitsubishi Lancer 2000 Turbo Finlandia Pentti Arikkala
Szwecja Anders Kullang
Japonia Toyota Team Europe Toyota Celica Szwecja Bjorn Waldegaard
Szwecja Per Eklund
Francja Renault Sport Renault 5 turbo Francja Jean Ragnotti
Francja Bruno Saby
Francja Citroën Competition Citroën Visa Francja Christian Rio
Francja Maurice Chomat

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1982 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja 10º
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

W klasyfikacji na koniec sezonu uwzględniane było siedem z dwunastu najlepszych występów. Rajdy nie uwzględnione w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Klasyfikacja zespołowa[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1982 system punktacji producentów był taki sam jak w zeszłym roku. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Pozycja 10º
Punkty 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Pozycja
Punkty 8 7 6 5 4 3 2 1

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem z dziesięciu najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Szwecji i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę podczas klasyfikacji zespołowej.

Miejsce Zespół MCO
Monako
POR
Portugalia
KEN
Kenia
FRA
Francja
GRE
Grecja
NZL
Nowa Zelandia
BRA
Brazylia
FIN
Finlandia
ITA
Włochy
GBR
Wielka Brytania
 Pkt. 
1 Niemcy Audi 16 18 (6) 18 10 18 18 18 116
2 Niemcy Opel 18 (12) 16 12 16 14 (9) 14 14 104
3 Japonia Nissan 18 12 12 15 57
4 Stany Zjednoczone Ford 12 8 9 16 10 55
5 Japonia Toyota 16 18 7 41
6 Francja Renault 10 18 4 2 34
7 Niemcy Porsche 14 14 28
8 Japonia Mitsubishi 8 14 6 28
9 Włochy Lancia 10 15 25
10 Wielka Brytania Talbot 13 11 24
11 Francja Citroën 14 9 23
12 Wielka Brytania Vauxhall 10 9 19
13 Włochy Ferrari 16 16
14 Japonia Mazda 14 14
Niemcy Volkswagen 14 14
16 Wielka Brytania British Leyland 12 12
17 Japonia Subaru 10 10
18 Włochy Fiat 6 6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Home > Seasons > Season 1982 First double champion. juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  2. Season 1982. ewrc-results.com. [dostęp 2015-01-22]. (ang.).
  3. Home > Seasons > Season 1982 Changes. juwra.com. [dostęp 2020-05-22]. (ang.).