Ralph Baer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ralph Baer
Ralph Henry Baer
Ilustracja
Ralph Baer (2009)
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1922
Pirmasens, Republika Weimarska

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2014
Manchester, USA

Zawód, zajęcie

wynalazca, inżynier

Miejsce zamieszkania

Manchester, NH

Rodzice

James L. Baer
Lucy K. Linard

Małżeństwo

Dena Whinston (1952–2006)

Dzieci

James, Mark, Nancy

Ralph Henry Baer (ur. 8 marca 1922 w Pirmasens, zm. 6 grudnia 2014 w Manchesterze)[1] – amerykański wynalazca i inżynier pochodzenia żydowskiego, jeden z pionierów przemysłu gier komputerowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w Kolonii. Z powodu żydowskiego pochodzenia został wydalony ze szkoły w 1936 r. Wyemigrował wraz z rodziną z Niemiec przed wydarzeniami nocy kryształowej, przez Holandię dotarł w sierpniu 1938 do Stanów Zjednoczonych. Pracując w fabryce uczestniczył w korespondencyjnych kursach National Radio Institute technika radiowego, po ukończeniu których w 1940 r. rozpoczął własną działalność naprawiając sprzęt radiowo-telewizyjny. Uczestniczył w II wojnie światowej jako poborowy US Army w 1943 r. skierowany do wywiadu wojskowego po przeszkoleniu w Fort Ritchie, służąc także we Francji, gdzie zajmował się szkoleniami dotyczącymi niemieckiego uzbrojenia[2]. Powracając z Europy w 1946 r. przywiózł znaczącą (18 ton) kolekcję broni strzeleckiej, którą prezentował w Aberdeen, Springfield i Fort Riley[3].

Konsola gier wideo Brown Box

W 1949 roku ukończył studia o profilu inżynierii telewizyjnej w American Television Institute of Technology w Chicago[4]. Po powrocie do Nowego Jorku pracował w latach 1949–1950 jako inżynier w Wappler Inc. projektując sprzęt medyczny, a przez kolejne 2 lata w Loral Electronics zajmując się radarami do wykrywania okrętów podwodnych czy odbiorników TV. W 1952 r. poślubił Denę Whinston[2], z którą miał 3 dzieci (James (1955), Mark (1957) i Nancy Doris (1960)[5]). Po ślubie pracował w Transitron Inc. konstruując sprzęt radarowy, lotniczy i radiokomunikacyjny. W 1955 przeprowadził się do Manchester, gdzie przeniosła się zatrudniająca go firma. Próbował wtedy zainteresować kierownictwo firmy Loral stworzeniem gry, która pozwoliłaby wyróżnić się na rynku ich odbiornikom TV, jednak nie wyrazili zainteresowania[6]. W 1956 zatrudnił się w spółce Sanders Associates realizującej zlecenia wojskowe, gdzie prowadził prace nad systemami radarowymi i nasłuchowymi dla wywiadu. Awansując kierował 8 wydziałami R&D, dysponując 500 pracownikami personelu.

Konsola gier wideo Magnavox Odyssey

Wrócił wtedy do wcześniejszego pomysłu – zastanawiał się nad sposobem wykorzystania telewizora jako narzędzia interaktywnej rozrywki. 1 września 1966 roku opracował plan opisujący sposób wyświetlania gier komputerowych na odbiornikach telewizyjnych[7][8]. Jako pierwszy na świecie grał w dwuosobową grę wideo 7 maja 1967 r. Osiągnął swój cel, prezentując 1 października 1968 roku stworzoną przez siebie konsolę Brązowe Pudełko (Brown Box) podłączaną do telewizorów. Była to pierwsza w historii konsola gier wideo; zawierała między innymi uproszczoną wersję tenisa stołowego, siatkówki, piłki nożnej oraz zręcznościową grę sterowaną przy użyciu pistoletu świetlnego. W 1971 roku Baer sprzedał prawa do Brązowego Pudełka spółce Magnavox, czego efektem była konsola Magnavox Odyssey. Nie odniosła jednak sukcesu komercyjnego (sprzedano 100.000 szt. w pierwszy roku, łącznie ok. 350.000[9]), w dużej mierze z powodu nieprzemyślanej kampanii reklamowej, której nie pomógł nawet występ Franka Sinatry[potrzebny przypis]. Producent uważał, że konsola gier wideo nie może być samodzielnym produktem przynoszącym znaczne zyski, traktując ją jedynie jako narzędzie zwiększające sprzedaż telewizorów[10]. Po wstrzymaniu sprzedaży Magnavox Odyssey w 1974 roku urażony Baer próbował później sprzedaży swojego patentu firmie Coleco[11]. Kiedy ta nie była w stanie wprowadzić na rynek swojej konsoli Coleco Telstar z powodu braku przejścia wymaganych testów FCC, Baer rozwiązał ich problemy, a konsola ta sprzedała się w 1976 roku w ponad milionie egzemplarzy[12]. Prawa do patentu przejęło ostatecznie Atari z konsolą Home Pong[13].

Konsola gier wideo Coleco Telstar

Od 1970 roku kierował fabryką produkującą obwody drukowane, a w latach 1974–1987 kierował grupami badawczymi Sanders zajmującymi się systemami treningowymi i symulatorami z zastosowaniem magnetowidów, dysków wideo i CD-RM oraz komputerów. Wymyślał nowe gry wideo także dla sieci TV kablowej z Warner Communications. Zatrudniony w Sanders do roku 1987, współpracował z nią jako konsultant do 1990 r. Nie zajmował się już później działalnością w branży gier wideo.

Gra Simon z 1978

W 1975 r. założył własną firmę R.H. Baer Consultants. Kontynuował prace nad nowymi pomysłami na gry dla Marvin Glass & Associates. Wymyślił gry: Simon (elektroniczną grę pamięciową, polegającą zapamiętywaniu kolejności dźwięków, odtwarzanych po naciśnięciu 4 kolorowych paneli, symbol lat 80.[14]), Maniac, Amazatron, Computer Perfection, zabawki Laser Command, Smarty Bear Video (pluszowego misia z wbudowanym systemem wideo, rozmawiającego z bohaterami kreskówek z kaset wideo sterowanego dźwiękami w ścieżce dźwiękowej) czy pierwszą mówiąca kartkę pocztową.

Od 1987 r. współpracował z wieloma producentami gier i zabawek, uczestnicząc w powstawaniu książek dźwiękowych, mówiącego licznika rowerowego Bike-Max. W latach 2004–2006 zbudował repliki swoich pierwszych gier wideo z lat 60., które przekazał Museum of the Moving Image w Astorii. W 2005 roku przekazał oryginały pierwszych skonstruowanych przez siebie gier wideo oraz bogate archiwa do Smithsonian Institution.

Jest autorem ponad 150 amerykańskich i zagranicznych patentów.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Raplh Baer (z lewej) odbierający National Medal of Technology z rąk prezydenta USA George’a W. Busha

Został uhonorowany przez rząd Stanów Zjednoczonych w 2004 roku medalem National Medal of Technology w uznaniu pionierskiego wkładu w rozwój przemysłu gier wideo, edukacji i rozrywki[15] (wręczona 13 lutego 2006[16]).

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

Artykuły[edytuj | edytuj kod]

Wywiady[edytuj | edytuj kod]

Materiały archiwalne[edytuj | edytuj kod]

Patenty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Douglas Martin: Ralph H. Baer, Inventor of First System for Home Video Games, Is Dead at 92. nytimes.com, 2014-12-07. [dostęp 2014-12-08]. (ang.).
  2. a b Steve Karras: Ralph Baer: The Father of the Video Game. Huffington Post, 2012-10-19. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  3. Ralph H. Baer: Biography. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  4. Wyckoff 2011 ↓, s. 28.
  5. Ralph Baer w bazie Notable Names Database (ang.)
  6. Burrowes Burrowes: Baer’s Odyssey: Meet the serial inventor who built the world’s first game console. [w:] Gaming & Entertainment [on-line]. ars technica, 2013-07-13. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  7. Mark Wolverton. The Father of Video Games. „Invention & Technology Magazine”. 24 (3), 2009. American Heritage. ISSN 8756-7296. OCLC 11638224. (ang.). 
  8. Mańkowski 2010 ↓, s. 19.
  9. Ralph Baer: Genesis: How the Home Video Games Industry Began. 1998. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  10. Video Game History. [w:] The Father of the Video Game: The Ralph Baer Prototypes and Electronic Games [on-line]. National Museum of American History. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  11. Mańkowski 2010 ↓, s. 20–22.
  12. Biography. [w:] The Father of the Video Game: The Ralph Baer Prototypes and Electronic Games [on-line]. National Museum of American History. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  13. Mańkowski 2010 ↓, s. 26.
  14. Simon Electronic Game, 1978. [w:] The Father of the Video Game: The Ralph Baer Prototypes and Electronic Games [on-line]. National Museum of American History. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  15. The National Medal of Technology and Innovation – Recipients. United States Patent and Trademark Office. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  16. George W. Bush: President Bush Presents National Medals of Science and Technology. The White House, 2006-02-13. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]