Ramularia asteris
 Plamy wywołane przez R. asteris na liściu rudbekii błyskotliwej | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Ramularia asteris |
| Nazwa systematyczna | |
| Ramularia asteris (W. Phillips & Plowr.) Bubák Annls. mycol. 6(1): 27 (1908) | |
Ramularia asteris (W. Phillips & Plowr.) Bubák – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na niektórych gatunkach roślin z rodziny astrowatych. Powoduje u nich plamistość liści[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramularia, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1877 r. W. Phillips i Ch.B. Plowright nadając mu nazwę Fusidium asteris. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu František Bubák w 1908 r.[1]
- Fusidium asteris W. Phillips & Plowr. 1877
- Ramularia asteris (W. Phillips & Plowr.) Bubák (1908) var. asteris
- Ramularia asteris var. latispora U. Braun 1998
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Objawy na liściu
- W miejscach rozwoju grzybni Ramularia asteris na liściach roślin tworzą się w zarysie mniej więcej owalne lub okrągławe plamy o średnicy 0,5-10 mm, ograniczone nerwami liścia. Początkowo są jasnozielone, potem coraz ciemniejsze: żółtawoochrowe, brązowe, bez obrzeży, lub z ciemniejszym obrzeżem. Sąsiednie plamy zlewają się z sobą, przy silnym porażeniu duża część, lub cały liść ulega przebarwieniu (nekrozie)[2].
- Cechy mikroskopowe
- Grzybnia rozwija się w tkance miękiszowej wewnątrz liści. Na dolnej stronie liści, rzadko na górnej, tworzy się w niektórych miejscach (punktowo) gęsty, białawy do bladożółtawo-ochrowego nalot, złożony z konidioforów i zarodników konidialnych. Strzępki hialinowe, septowane, słabo rozgałęzione, o średnicy 1-4 μm. Tworzą małe lub średniej wielkości podkładki o średnicy 10-50 μm, złożone z nieco nabrzmiałych, bezbarwnych strzępek o średnicy 2-6 μm. Z podkładek wyrastają w pęczkach dość długie, wyprostowane lub sinusoidalnie wygięte konidiofory o rozmiarach 5–85 × 2–7 μm. Są septowane, 1-4-komórkowe, hialinowe do bladozielonkawych, gładkie, o wierzchołkach zaokrąglonych lub nieco spiczastych. Blizny po konidiach nieco pogrubiałe, ciemne. Konidia tworzą się w łańcuszkach, czasami rozgałęzionych. Są elipsoidalno-jajowate, do cylindrycznych, hialinowe, gładkie lub nieco szorstkie, mają długość (8-) 15-40 (-55) μm i szerokość (2-) 3-5 (-6) μm[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej[2].
Zanotowano występowanie na gatunkach roślin zaliczanych do rodzajów: aster (Aster), ożota (Galatella), doględka (Grindelia), Heteropappus, rudbekia (Rudbeckia), nawłoć (Solidago)[2]. W Polsce rodzaj Ramularia należy do słabo zbadanych[4]. Do 2003 r. notowano występowanie R. asteris tylko na astrze gawędka (Aster amellus)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2018-09-05] (ang.).
- ↑ a b c d e f Mycobank. Ramularia asteris [online] [dostęp 2018-09-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-09-05] (ang.).
- ↑ Agata Wołczańska. Grzyby z rodzaju Ramularia występujące w Polsce. Monographiae botanicae. Journal of the Polish Botanical Society. Vol. 95, Łódź 2005
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4