Ramón Quiroga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramón Quiroga
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ramón Quiroga Arancibia

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1950
Rosario

Wzrost

178 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1973 Rosario Central
1973–1975 Club Sporting Cristal
1975–1976 CA Independiente
1976–1983 Club Sporting Cristal
1983–1984 Barcelona SC
1984–1985 Colegio Nacional Iquitos
1985–1986 Universitario Lima
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1985  Peru 52 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ramón Quiroga Arancibia (ur. 23 lipca 1950 w Rosario) – peruwiański piłkarz pochodzenia argentyńskiego grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Quiroga rozpoczął w rodzinnym Rosario, w tamtejszym klubie Rosario Central. W 1968 roku zadebiutował w jego barwach w argentyńskiej Primera División. W 1971 roku wraz z Rosario wywalczył mistrzostwo Argentyny. W 1973 roku odszedł do peruwiańskiego Sportingu Cristal Lima, a po 3 latach gry w tym klubie wrócił do Argentyny i został bramkarzem CA Independiente. W Independiente grał do 1976 roku.

Od 1976 roku Quiroga ponownie grał w Peru, znów w zespole Sportingu Cristal Lima. W 1979 roku osiągnął z nim pierwszy sukces, gdy wywalczył mistrzostwo Peru. W 1980 i 1983 roku znów został mistrzem kraju. W połowie 1983 roku odszedł do ekwadorskiej Barcelony, gdzie grał do połowy 1984 roku. Wtedy też wrócił do Peru i został piłkarzem Colegio Nacional Iquitos. W latach 1985–1986 występował w Universitario Lima, z którym w 1985 roku został mistrzem Peru. W 1986 roku zakończył karierę w wieku 36 lat.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Peru Quiroga zadebiutował 9 lutego 1977 roku w przegranym 0:6 towarzyskim meczu z Ekwadorem. W 1978 roku był w kadrze Peru na Mistrzostwach Świata w Argentynie. Był tam pierwszym bramkarzem i wystąpił na nich w 6 spotkaniach: ze Szkocją (3:1), z Holandią (0:0), z Iranem (4:1), z Brazylią (0:3), z Polską (0:1) i z Argentyną (0:6). W 1982 roku został powołany przez selekcjonera Tima do kadry na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Tam także był członkiem wyjściowej jedenastki i zagrał w 3 meczach: z Kamerunem (0:0), z Włochami (1:1) i z Polską (1:5). Od 1977 do 1985 roku rozegrał w kadrze narodowej 52 mecze.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]