Raoul Ubac

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raoul Ubac
Imię i nazwisko

Rudolf Gustav Maria Ernst Ubach

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1910
Malmedy

Data i miejsce śmierci

22 marca 1985
Dieudonné

Dziedzina sztuki

fotografia, malarstwo

podpis

Raoul Ubac, właśc. Rudolf Gustav Maria Ernst Ubach (ur. 31 sierpnia 1910 w Malmedy[1][2], zm. 22 marca 1985 w Dieudonné) – belgijsko-francuski[3][4] fotograf, malarz, grafik i rzeźbiarz surrealistyczny, członek École de Paris.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Malmedy, ale wychowywał także w Kolonii i Frankfurcie. Jego matka była Belgijką, ojciec Niemcem. W 1926 Ubac zmienił imię: zrezygnował z niemieckiego Rudolfa na rzecz francuskiego imienia Raoul. W 1929 przeczytał Manifest surrealizmu, który wywarł na nim duże wrażenie. Tego samego roku zaczął studiować literaturę na Uniwersytecie Paryskim oraz poznał André Bretona. Pod wpływem kontaktu z artystami z Montparnasse i za namową Ottona Freundlicha porzucił studia na rzecz sztuk wizualnych. Na zaproszenie Freundlicha wyjechał do Kolonii, gdzie zaczął fotografować, co stało się na krótko źródłem jego utrzymania[3]. W 1932 studiował rysunek i fotografię na tamtejszej Werkschule[3][5]. Rok później poznał Mana Raya, który zachęcił Ubaca do dalszych eksperymentów z fotografią, szczególnie z solaryzacją[6].

Pierwszą istotną serią prac Ubaca jest zbiór fotografii, obrazów i rysunków z 1932 przedstawiających kamienie zgromadzone na Hvarze, które przypominają ludzkie sylwetki[3][2]. Powiązanie nieożywionych obiektów z ożywionymi stało się później cechą charakterystyczną twórczości Ubaca[3]. W serii aktów fotograficznych, których modelem była jego żona, Agathe Schmidt, Ubac z kolei eksperymentował ze światłem[2].

W 1934 przeniósł się na stałe do Paryża. Tego samego roku zilustrował tomik poezji Camille'a Bryen; obaj artyści także zaangażowali się w surrealistyczną akcję plakatową Affichez vos poèmes, affichez vos images[2]. Fotografie Ubaca często pojawiały się w periodyku surrealistów „Minotaure”, obok prac Brassaïa, Jacques-André Boiffarda i Eugène Atgeta[5][7]. Najważniejszym surrealistycznym dziełem Ubaca był cykl kolaży Penthesilea (1937–1939), inspirowany sztuką Heinricha von Kleista o Amazonce Pentezylei. W Penthesilei Ubac wykorzystał wcześniejsze zdjęcia, do których pozowała jego żona, które poddał m.in. technice solaryzacji i montażu. W 1939 stworzył własną technikę obróbki negatywów fotograficznych ogniem; prace, które powstały w jej wyniku nazwał brûlages[2].

Po wybuchu II wojny światowej, Ubac wraz z żoną i René Magrittem schronili się w Carcassonne, jednak w 1940 zmuszono ich do wyjazdu do Brukseli. Tam artyści razem wydali dwie edycje publikacji L'invention collective. W drugim wydaniu Ubac opublikował tekst Les pièges à lumière, w którym opisywał zmianę percepcji wzrokowej pod wpływem fotografii. W 1942 Ubec powrócił do Paryża, a w 1945 porzucił fotografię na rzecz malarstwa, rzeźby i rysunku[2]. W jego obrazach z lat 50. pojawiła się antropomorficzna architektura. W latach 60. Ubac zaczął interesować się pracą z łupkiem, który włączał także do prac malarskich[5]. Jego twórczość na polu fotografii popadła w zapomnienie do lat 70[2].

Zmarł 22 marca 1985 w Dieudonné[1][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ubac, Raoul. Benezit Dictionary of Artists, www.oxfordartonline.com, DOI10.1093/benz/9780199773787.001.0001/acref-9780199773787-e-00186619 [dostęp 2019-12-28] (ang.).
  2. a b c d e f g Leenaerts 2005 ↓, s. 1568.
  3. a b c d e Leenaerts 2005 ↓, s. 1567.
  4. Raoul Ubac [online], Centre Pompidou [dostęp 2019-12-28] (fr.).
  5. a b c Raoul UBAC, Selected works [online], Fondation Marguerite et Aimé Maeght. Modern Art et Contemporary [dostęp 2019-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-28] (ang.).
  6. Leenaerts 2005 ↓, s. 1567–1568.
  7. Portrait Dans un Miroir [online], www.metmuseum.org [dostęp 2019-12-28] (ang.).
  8. Leenaerts 2005 ↓, s. 1569.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]