Pinczer miniaturowy
| |
| Inne nazwy |
Zwergpinscher, miniature pinscher, reh pinscher, pinczer miniatura |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
4,5[2] |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
grupa II, sekcja 1.1, |
Pinczer miniaturowy (Zwergpinscher) – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów, wyhodowana w Niemczech, użytkowana jako pies stróżujący i pies towarzyszący. Jest jedną z najmniejszych ras psa domowego. Nie podlega próbom pracy[3].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa pochodzi z Niemiec, wyhodowana jako zminiaturyzowana odmiana pinczera średniego bez oznak karłowatości. Te psy pochodzą z rodziny terierów, jednak stanowią oddzielną rasę. Dawniej służyły jako szczurołapy oraz były prestiżowymi psami na królewskich dworach i rezydencjach, współcześnie dotrzymują człowiekowi towarzystwa. Rasa oficjalnie została uznana w Niemczech w 1870 roku, a w 1929 roku powstał amerykański klub pinczera miniaturowego[2].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Pies rasy miniaturowej, proporcjonalnie zbudowany. Zarys sylwetki powinien zamykać się w kwadracie. Uszy wysoko osadzone, stojące lub załamane w kształcie litery V. Ogon osadzony wysoko, często przycięty[2].
Szata[edytuj | edytuj kod]
Szata krótka, raczej twarda, gładko przylegająca bez podszerstka.
Umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie czarne-podpalane lub jednolite- jasno rude do ciemno rudego. W umaszczeniu czarnym-podpalanym znaczenia występują nad oczami, na spodniej stronie szyi, na łapach do wysokości nadgarstków, wewnętrznej stronie tylnych nóg, na spodzie ogona przy jego nasadzie. Na klatce piersiowej dwa jednakowe, oddzielne trójkąty. Pożądane są znaczenia jak najbardziej wysycone i wyraźnie odgraniczone. Włos krótki, gęsty, bez przełysień, lśniący. Białe znaczenia są wadą dyskwalifikującą[4].
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Pies o żywym temperamencie, odważny, bystry i spostrzegawczy. Lubi spacery. Ma silny instynkt łowiecki oraz stróżujący[1]. Zazwyczaj przejawia nieufność w stosunku do obcych, bywa szczekliwy. Z racji swojej dominującej osobowości oraz przykuwającego uwagę wyglądu, rasę tę często określa się mianem "króla zabawek" ("King of the Toys")[5]. Pinczery przywiązują się do jednego, ewentualnie dwóch członków rodziny.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pinczer miniaturowy jest psem do towarzystwa, wykorzystywany jest także jako pies pilnujący. Może być hodowany w małych mieszkaniach.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Sierść pinczera jest łatwa w pielęgnacji. Na jej wygląd wpływa odpowiednie żywienie bogate w NNKT oraz witaminy. U tej rasy występuje skłonność do osadzania się kamienia nazębnego. Wskazane jest przycinanie pazurów co kilka miesięcy.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Pinczer miniaturowy jest rasą popularną w Polsce i na świecie.
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II, do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji psów w typie pinczera. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David Taylor: Księga psów. s. 182-183.
- ↑ a b c Palmer 1995 ↓, s. 233.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 87.
- ↑ http://www.zkwp.pl/main.polish/zg/wzorce/185.pdf
- ↑ Caroline Coile: Miniature Pinschers (Barron's Complete Pet Owner's Manuals). s. 6-7.
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 184.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 44. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.