Rauk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rauki na wyspie Fårö

Rauk (szw. liczba mnoga: raukar) – szwedzka nazwa ostańców wapienych na wyspach Gotlandia, Fårö, Lilla Karlsö oraz Olandia. Geneza rauków związana jest z ruchami izostatycznymi po stopieniu się lodowca skandynawskiego. Utworzone ze skał o różnej twardości ulegały erozji morskiej podczas wynurzania się Gotlandii. Stopniowo poszczególne skały przyjmowały różne kształty, co często było podstawą ich nazw[1]. Wiele z nich jest chronionych w formie rezerwatów przyrody.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henrik Berezin: Adventure Guide Scandinavia: Sweden, Norway, Denmark. Hunter Publishing, Inc, 2006, s. 464. ISBN 978-1-58843-579-8.