Raymond Moore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raymond Moore
ilustracja
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1946
Johannesburg

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1963

Zakończenie kariery

1983

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

34 (24 sierpnia 1976)

Australian Open

4R (1969, 1976)

Roland Garros

4R (1972)

Wimbledon

QF (1968)

US Open

QF (1977)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

137 (2 stycznia 1984)

Australian Open

SF (1969)

Roland Garros

QF (1981)

Wimbledon

3R (1969, 1971, 1983)

US Open

QF (1974)

Raymond J. Moore (ur. 24 sierpnia 1946 w Johannesburgu) – południowoafrykański tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 1974.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Moore w ciągu swojej kariery sukcesy odnosił głównie jako deblista. W konkurencji tej wygrał 8 turniejów zawodowych i w dalszych 12 awansował do finału. W rozgrywkach wielkoszlemowych w deblu najdalej doszedł w 1969 roku do półfinału Australian Open, w parze z Martym Riessenem.

W latach 1967–1976 reprezentował swój kraj w 12 pojedynkach Pucharu Davisa w tym w zwycięskim dla RPA finale w 1974 roku.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (8–12)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1969 Toronto Ceglana Stany Zjednoczone Butch Buchholz Stany Zjednoczone Ron Holmberg
Australia John Newcombe
3:6, 6:4
Finalista 2. 1971 Auckland Twarda Nowa Zelandia Brian Fairlie Australia Bob Carmichael
Australia Ray Ruffels
3:6, 7:6, 4:6, 6:4, 3:6
Finalista 3. 1973 Londyn Trawiasta Australia Ray Keldie Holandia Tom Okker
Stany Zjednoczone Marty Riessen
4:6, 5:7
Finalista 4. 1973 Aptos Twarda Nowa Zelandia Onny Parun Stany Zjednoczone Jeff Austin
Stany Zjednoczone Fred McNair
2:6, 1:6
Zwycięzca 1. 1974 Tokio WCT Nowa Zelandia Onny Parun Juan Gisbert Sr.
Wielka Brytania Roger Taylor
4:6, 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 1974 Wiedeń Twarda Rodezja Andrew Pattison Bob Hewitt
Frew McMillan
6:4, 5:7, 6:4
Finalista 5. 1975 Tucson Twarda Stany Zjednoczone Dennis Ralston Stany Zjednoczone William Brown
Meksyk Raúl Ramírez
6:2, 6:7, 4:6
Zwycięzca 3. 1975 Montreal Twarda Cliff Drysdale Czechosłowacja Jan Kodeš
Ilie Năstase
6:4, 5:7, 7:6
Finalista 6. 1976 Palm Springs Twarda Stany Zjednoczone Erik Van Dillen Australia Colin Dibley
Stany Zjednoczone Sandy Mayer
4:6, 7:6, 6:7
Finalista 7. 1976 Düsseldorf Ceglana Australia Bob Carmichael Polska Wojciech Fibak
Karl Meiler
4:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca 4. 1976 Maui Twarda Australia Allan Stone Stany Zjednoczone Dick Stockton
Stany Zjednoczone Roscoe Tanner
6:7, 6:3, 6:4
Finalista 8. 1977 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Peter Fleming Stany Zjednoczone Bob Lutz
Stany Zjednoczone Stan Smith
3:6, 5:7, 7:6, 6:7
Zwycięzca 5. 1978 Palm Springs Twarda Stany Zjednoczone Roscoe Tanner Bob Hewitt
Frew McMillan
6:4, 6:4
Zwycięzca 6. 1978 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Peter Fleming Bob Hewitt
Frew McMillan
6:3, 7:6
Finalista 9. 1979 Johannesburg Twarda Ilie Năstase Wielka Brytania Colin Dowdeswell
Szwajcaria Heinz Günthardt
3:6, 6:7
Zwycięzca 7. 1979 Atlanta Twarda Ilie Năstase Australia Steve Docherty
Stany Zjednoczone Eliot Teltscher
6:4, 6:2
Finalista 10. 1980 Nowy Orlean Dywanowa Robert Trogolo Stany Zjednoczone Terry Moor
Stany Zjednoczone Eliot Teltscher
6:7, 1:6
Finalista 11. 1980 Paryż Dywanowa Stany Zjednoczone Brian Gottfried Włochy Paolo Bertolucci
Włochy Adriano Panatta
4:6, 4:6
Zwycięzca 8. 1981 Johannesburg Twarda Bernard Mitton Bob Hewitt
Frew McMillan
7:5, 3:6, 6:1
Finalista 12. 1981 Hilversum Ceglana Andrew Pattison Szwajcaria Heinz Günthardt
Węgry Balázs Taróczy
0:6, 2:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]