Rebeka (postać biblijna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rebeka
ilustracja
Występowanie

Księga Rodzaju

Rodzina
Ojciec

Betuel

Dzieci

Ezaw i Jakub

Rebeka na obrazie Giovanniego Pellegrini.

Rebeka (hebr. רִבְקָה) – żona Izaaka, patriarchy biblijnego, matka Ezawa i Jakuba.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w bardzo zamożnej rodzinie w Aram-Naharaim. Była córką Betuela i siostrą Labana[1] i wnuczką brata Abrahama - Nachora. Została wydana za Izaaka, z którym miała dwóch synów-bliźniaków: Ezawa i Jakuba[2]. Jej faworytem był młodszy syn – Jakub, któremu pomogła podstępem zdobyć ojcowskie błogosławieństwo syna pierworodnego[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Baldock, Kobiety w Biblii, Warszawa 2008, s. 37–40.
  2. J. Baldock, Kobiety w Biblii, Warszawa 2008, s. 40–41.
  3. J. Baldock, Kobiety w Biblii, Warszawa 2008, s. 42–43.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]