Reinhard Marx

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reinhard Marx
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Reinhard Marx (2016)
Herb duchownego Ubi spiritus Domini ibi libertas
Gdzie jest Duch Pański – tam wolność
Kraj działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

21 września 1953
Geseke

Arcybiskup metropolita Monachium i Fryzyngi
Okres sprawowania

od 2008

Koordynator Rady ds. Gospodarki
Okres sprawowania

od 2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

11 lutego 1978

Prezbiterat

2 czerwca 1979

Nominacja biskupia

23 lipca 1996

Sakra biskupia

21 września 1996

Kreacja kardynalska

20 listopada 2010
Benedykt XVI

Kościół tytularny

św. Korbiniana

podpis
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 września 1996

Miejscowość

Paderborn

Miejsce

katedra Najświętszej Marii Panny i świętych Liboriusza i Kiliana

Konsekrator

Johannes Joachim Degenhardt

Współkonsekratorzy

Hans Leo Drewes
Paul Consbruch

Reinhard Marx (ur. 21 września 1953 w Geseke) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy Paderborn w latach 1996–2001, biskup diecezjalny Trewiru w latach 2001–2007, arcybiskup metropolita Monachium i Fryzyngi od 2008, kardynał prezbiter od 2010, przewodniczący Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej w latach 2012–2018, członek Rady Kardynałów w latach 2013–2023, koordynator Rady ds. Gospodarki od 2014, przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec w latach 2014–2020.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 września 1953 w Geseke[1]. Kształcił się w miejscowym gimnazjum, gdzie w 1972 złożył świadectwo dojrzałości, a następnie podjął studia teologiczno-filozoficzne na Wydziale Teologicznym w Paderborn i na Katolickim Uniwersytecie Paryskim[1]. Święcenia diakonatu otrzymał 11 lutego 1978 w kościele św. Kiliana w Paderborn przez posługę miejscowego biskupa pomocniczego Paula Nordhuesa(inne języki), natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu 2 czerwca 1979 w katedrze w Paderborn miejscowy arcybiskup metropolita Johannes Joachim Degenhardt[2][1]. W latach 1981–1989 kontynuował naukę na uniwersytetach w Bochum i Münster, uzyskując doktorat z teologii na podstawie pracy Ist Kirche anders? Möglichkeiten und Grenzen einer soziologischen Betrachtungsweise (Czy kościół jest inny? Możliwości i ograniczenia podejścia socjologicznego)[1].

W latach 1979–1981 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Arolsen[1]. W trakcie studiów doktorskich w latach 1981–1986 był asystentem kościelnym instytutu społecznego „Kommende”, zaś w latach 1986–1989 był kapelanem w parafii Najświętszej Maryi Panny w Witten[1]. W 1989 został dyrektorem instytutu społecznego „Kommende” i kapelanem parafii św. Ewalda w Dortmundzie, a w latach 1989–1996 pełnił funkcję kierownika doradczej rady teologicznej „Unitas”[1]. Ponadto wykładał doktrynę społeczną na Wydziale Teologicznym w Paderborn, gdzie w 1996 został profesorem katolickiej nauki społecznej[1]. 21 czerwca 1993 papież Jan Paweł II obdarzył go godnością Kapelana Jego Świątobliwości[1].

23 lipca 1996 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Paderborn ze stolicą tytularną Petina. Święcenia biskupie otrzymał 21 września 1996 w katedrze Najświętszej Marii Panny i św. Liboriusza i Kiliana. Udzielił mu ich Johannes Joachim Degenhardt, arcybiskup metropolita Paderborn, któremu asystowali biskupi pomocniczy Paderborn Hans Leo Drewes i Paul Consbruch. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Ubi spiritus Domini ibi libertas (Gdzie jest Duch Pański – tam wolność).

20 grudnia 2001 papież Jan Paweł II przeniósł go na urząd biskupa diecezjalnego Trewiru[3][4]. Ingres do katedry Świętego Piotra w Trewirze odbył 1 kwietnia 2002[4].

30 listopada 2007 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą Monachium i Freising[5][4]. Ingres do katedry Najświętszej Marii Panny w Monachium odbył 2 lutego 2008[4]. 29 czerwca 2008 w bazylice św. Piotra na Watykanie odebrał od papieża paliusz metropolitalny[1].

W latach 2012–2018 był przewodniczącym Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE)[6]. 12 marca 2014 został wybrany na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Niemiec[7]. Pełnił tę funkcję do lutego 2020[8].

20 października 2010 papież Benedykt XVI ogłosił, że mianował go kardynałem[9]. Na konsystorzu w bazylice św. Piotra 20 listopada 2010 kreował go kardynałem prezbiterem, a jako kościół tytularny nadał mu kościół św. Korbiniana w Rzymie(inne języki)[10]. 5 czerwca 2011 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie[11][4]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka[12][4]. Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 jest członkiem grupy siedmiu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą Ojcu Świętemu w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej[13], a także od 8 marca 2014 jest Koordynatorem Rady ds. Gospodarki[14].

21 maja 2021 złożył rezygnację z urzędu arcybiskupa Monachium i Freising, aby wziąć odpowiedzialność za błędy swoje i Kościoła katolickiego w Niemczech, jako instytucji w związku z ujawnionymi tam przypadkami tuszowania nadużyć seksualnych, których dopuszczali się wobec nieletnich niektórzy duchowni[15]. Jego decyzja została zakomunikowana 4 czerwca 2021, za zgodą papieża Franciszka[16]. 10 czerwca 2021 papież Franciszek wysłał do niego list informujący, że rezygnacji nie przyjął, prosząc go o dalsze pełnienie urzędu[17][18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Salvador Miranda: Marx, Reinhard. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
  2. Nota biograficzna Reinharda Marxa na stronie archidiecezji Monachium i Fryzyngi. erzbistum-muenchen.de. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
  3. Nomina del Vescovo di Trier (Repubblica Federale di Germania). press.vatican.va, 2001-12-20. [dostęp 2001-12-20]. (wł.).
  4. a b c d e f Reinhard Marx. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-06-07]. (ang.).
  5. Nomina dell’Arcivescovo Metropolita di München und Freising (Germania). press.vatican.va, 2007-11-30. [dostęp 2007-11-30]. (wł.).
  6. COMECE: “We are at a decisive moment for the future of Europe”. comece.eu, 2012-05-01. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
  7. Wybrano przewodniczącego Konferencji Biskupów Niemiec. ekai.pl, 2014-03-12. [dostęp 2014-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-12)].
  8. Przewodniczący episkopatu Niemiec (Reinhard Marx) nie będzie się ubiegał o drugą kadencję. wiez.com.pl, 2020-02-11. [dostęp 2020-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-12)].
  9. Annuncio di concistoro per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 2010-10-20. [dostęp 2010-10-20]. (wł.).
  10. Concistoro ordinario pubblico per la creazione di ventiquattro nuovi Cardinali (continuazione). press.vatican.va, 2010-11-20. [dostęp 2010-11-20]. (wł.).
  11. Avviso dell’Ufficio delle celebrazioni liturgiche. press.vatican.va, 2011-05-30. [dostęp 2021-06-11]. (wł.).
  12. Elenco dei cardinali che entrano in conclave secondo il loro rispettivo ordine e precedenza (vescovi, presbiteri, diaconi). press.vatican.va, 2013-03-12. [dostęp 2013-12-04]. (wł.).
  13. Comunicato della Segreteria di Stato. press.vatican.va, 2013-04-13. [dostęp 2013-04-13]. (wł.).
  14. Commento al comunicato sulla nomina dei membri del Consiglio per l’economia del direttore della Sala Stampa, rev.do p. Federico Lombardi, S.I.. press.vatican.va, 2014-03-08. [dostęp 2014-03-08]. (wł.).
  15. Arcybiskup Monachium złożył rezygnację. „To dla mnie kwestia współodpowiedzialności za katastrofę nadużyć seksualnych”. gosc.pl, 2021-06-04. [dostęp 2021-06-11].
  16. Tomasz Kycia: Kardynał Reinhard Marx podał się do dymisji. vaticannews.va, 2021-06-04. [dostęp 2021-06-11].
  17. Lettera del Santo Padre inviata in data odierna all’Em.mo Card. Reinhard Marx. vatican.va, 2021-06-10. [dostęp 2021-06-10]. (hiszp.).
  18. Papież podjął decyzję w sprawie rezygnacji kard. Marxa. gosc.pl, 2021-06-10. [dostęp 2021-06-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]