Rejon łouchski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon łouchski
Лоухский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Republika

 Karelia

Siedziba

Łouchi

Powierzchnia

22 544 km²

Populacja (2005)
• liczba ludności


19 036

• gęstość

0,8 os./km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa
Podział administracyjny Karelii. Rejon łouchski oznaczony numerem 9.
Czerwony punkt na terenie rejonu pokazuje lokalizację ośrodka administracyjnego
karelskie jezioro

Rejon łouchski (ros. Лоухский район) – rejon w północno-zachodniej Rosji, wchodzący w skład rosyjskiej Republiki Karelii.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Rejon łouchski jest najbardziej na północ wysuniętym rejonem Karelii. Wschodnie krańce rejonu położone są nad Morzem Białym, zaś do zachodu rejon graniczy z Finlandią.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

Rejon ma powierzchnię ok. 22,5 tys. km²; blisko połowę tego obszaru (10.330 km²) stanowią ziemie wchodzące w skład położonego na terenie rejonu Parku Narodowego „Paanajarwi”. Znajduje się tu też część Rezerwatu Kandałakszańskiego.

Większość obszaru stanowi równina, na zachodzie przechodząca w wyżynę. Teren rejonu pokrywają sosnowe lasy tajgi. Na obszarze jednostki administracyjnej znajdują liczne rzeki i jeziora, spośród których największymi są Piaoziero i Topoziero. Dużą część powierzchni rejonu pokrywają rozległe torfowiska i bagna.

Ludność[edytuj | edytuj kod]

Rejon zamieszkany jest przez 19.036 osób (2005 r.), głównie Rosjan, a także przez rdzennych mieszkańców KareliiKarelów. Kilkuprocentowy udział w populacji mają też dwie inne napływowe nacje: Ukraińcy i Białorusini. Karelowie stanowią zdecydowaną większość na obszarach wiejskich, natomiast w ośrodkach typu miejskiego dominują Rosjanie i inni osadnicy spoza Karelii.

7.025 osób zamieszkuje na wsiach, stąd ludność ośrodków typu miejskiego stanowi blisko 64% populacji.

Miasta i stolica[edytuj | edytuj kod]

Na terenie rejonu jest znajdują się 3 osiedla typu miejskiego, jednak żaden z nich nie posiada praw miejskich.

Ośrodkiem administracyjnym jest miasteczko Łouchi, liczące 5.646 mieszkańców (2005 r.), oprócz niego osadami typu miejskiego są jeszcze Czupa (3.793 mieszkańców) i Piaoziorskij (2.572 mieszkańców).

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka rejonu, podobnie jak gospodarka całej Karelii po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest pozyskiwanie drewna dla potrzeb przemysłu i chów zwierząt, a także myślistwo i rybołówstwo. W większych ośrodkach osadniczych znajduje się drobny przemysł drzewny i celulozowo-papierniczy, a także niewielkie zakłady przemysłu spożywczego (jak piekarnie czy masarnie), produkujące na rynek lokalny.

Uprawa roli z powodów klimatycznych nie odgrywa prawie znaczenia, uprawiane są w bardzo niewielkich ilościach, dla zaspokojenia części lokalnych potrzeb jedynie odporne na złe warunki, szybko rosnące warzywa.

Duże znaczenie odgrywa rybołówstwo, zarówno śródlądowe, mające korzystne warunki do rozwoju, z uwagi na obfitość rzek i jezior, jak i morskie.

W ostatnich latach lokalne władze starają się wykorzystać turystyczne walory rejonu, w celu wypromowania tego obszaru jako atrakcyjnego miejsca na turystycznej mapie północno-zachodniej Rosji. Głównym atutem turystycznym ma być Park Narodowy Paanajarvi, jednak z powodu niekorzystnego klimatu i trudności z dojazdem park odwiedza jedynie ok. 2,5 tys. osób rocznie.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Na terenie rejonu panuje klimat umiarkowany chłodny, przejściowy pomiędzy morskim a kontynentalnym.

Średnia roczna temperatura powietrza wynosi ok. 1°. Średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca – lutego wynosi od -11 °C na wybrzeżu do -13 °C i poniżej w rejonie fińskiej granicy, zaś najcieplejszego – czerwca – ok. +15 °C. Okres bez przymrozków wynosi ok. 100 – 120 dni.

W rejonie notuje się wysoki poziom opadów (520 mm), głównie w postaci deszczu, których największe nasilenie ma miejsce w sierpniu. Zalegająca zimą pokrywa śnieżna osiąga grubość 70 – 80 cm.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]