Rejon krasnosielkupski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
krasnosielkupski
ros. Красноселькупский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Okręg autonomiczny

 Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny

Siedziba

Krasnosielkupsk

Powierzchnia

106 270 km²

Populacja (2005)
• liczba ludności


6 300

• gęstość

0,1 os./km²

Położenie na mapie Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego
Mapa konturowa Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „krasnosielkupski”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, w centrum znajduje się punkt z opisem „krasnosielkupski”
65°42′20″N 82°27′36″E/65,705556 82,460000
Strona internetowa

Rejon krasnosielkupski (ros. Красноселькупский район) – rejon wchodzący w skład położonego w północnej Rosji Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego.

Ośrodkiem administracyjnym rejonu jest wieś Krasnosielkupsk.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Rejon znajduje się jest w Rosji, we wschodniej części Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, wchodzącego w skład obwodu tiumeńskiego. Obszar ten położony jest za kołem polarnym, w północno-zachodniej Azji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

Rejon ma powierzchnię 106.270 km² (tj. ponad 1/3 terytorium Polski) i jest 3. co do wielkości rejonem Okręgu Jamalsko-Nienieckiego.

Na obszarze rejonu występują liczne bagna, co związane jest istnieniem na tym terenie wiecznej zmarzliny – zamarzniętej warstwy ziemi grubości kilkuset metrów, nieprzepuszczającej wody, która pozostając na powierzchni tworzy liczne moczary i trzęsawiska.

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Zdecydowaną część powierzchni regionu stanowi tundra i lasotundra, od południa przechodząca w tajgę. Poza tym na terenie jednostki administracyjnej występują tylko zbiorniki wodne i pustkowia.

Roślinność rejonu jest uboga, występują różne gatunki turzyc, mchów, wrzosów i porostów oraz drobne rośliny kwiatowe. Na obszarach tundrowych brak jest drzew, jedynie sporadycznie występują płożące gatunki wierzby, natomiast tam gdzie tundra ustępuje miejsca tajdze oprócz już wymienionych roślin, rosną także drzewa - początkowo pojedyncze i rozproszone, a w miarę posuwania się na południe coraz gęściej występujące: sosny, jodły, modrzewie i brzozy.

Znajduje się tu Rezerwat przyrody „Wierchnie-Tazowskij”[1].

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Z racji położenia w północnej części Syberii rejon posiada bardzo surowy, subpolarny klimat, jedynie w części południowej występuje skrajnie kontynentalna odmiana klimatu umiarkowanego chłodnego. Okres bez przymrozków wynosi ok. 70 - 90 dni, zaś zimą pokrywa śniegowa grubości 60-80 cm zalega od października do maja.

Ludność[edytuj | edytuj kod]

Bardzo surowy klimat powoduje, iż zaludnienie jest tutaj jednym z najniższych na świecie. Obszar ten zamieszkuje zaledwie 6.264 osób(2005 r.); jest to najmniej ludny rejon okręgu. Gęstość zaludnienia wynosi 0,059 os./km.² (najniższa w całym Okręgu). W rejonie na tak rozległym terytorium znajdują się jedynie 3 wsi a także pewna liczba sezonowych obozowisk koczowników, jako że część autochtonicznej populacji wiedzie tradycyjny tryb życia, wędrując za stadami reniferów. Do niedawna na obszarze rejonu było 5 zamieszkanych wsi, ale dwie z nich zostały opuszczone przez mieszkańców, którzy przenieśli się do większych ośrodków osadniczych, lub przeszli do koczowniczego trybu życia, jaki praktykowała tutejsza ludność do czasu, gry władze Związku Radzieckiego zmusiły ją do przejścia do życia osiadłego.

Ludność stanowią rdzenni mieszkańcy tej części SyberiiSelkupowie i Nieńcy, oraz pewna liczba osadników europejskich, głównie Rosjan.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Podstawą bytu większości ludności jest hodowla reniferów, myślistwo, rybołówstwo i zbieractwo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Верхне-Тазовский Государственный заповедник ФГБУ [online], Верхне-Тазовский Государственный заповедник ФГБУ [dostęp 2022-01-09].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]