Rejon oktiabrskij (Jekaterynburg)
| Rejon miasta Jekaterynburga | |
_-_37.jpeg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miasto | |
| Data założenia |
1934 |
| Powierzchnia |
157 km² |
| Populacja (2012) • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
+7 343 |
Położenie na mapie Jekaterynburga
| |
| Strona internetowa | |
Rejon oktiabrskij w Jekaterynburgu (ros: Октябрьский район) – jeden z rejonów rosyjskiego miasta Jekaterynburg. Jest to dzielnica o najmniejszej liczbie ludności.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na terenie rejonu oktiabrskiego w roku 2012 zamieszkiwało 136 079 ludzi, co sprawia, że była to najsłabiej zaludniona dzielnica w całym Jekaterynburgu[1]. Historia obszaru wchodzącego obecnie w skład rejonu zaczyna się w XVII wieku, gdy na tym terenie umiejscowiony został jeden z fortów broniących dostępu do Jekaterynburga[2]. W 1783 roku obszar ten zyskał znaczenie transportowe, gdy przez jego terytorium wytyczono tzw. syberyjski szlak handlowy, prowadzący z Moskwy przez Kazań i Perm do Tobolska[2]. W 1798 roku umiejscowiono tu jeden z regimentów rosyjskiej armii, a w 1804 roku zbudowano dla nich baraki wojskowe[2]. W 1834 roku zbudowano budynek stacji naukowo-badawczej[2]. Po 1825 roku przez tereny dzisiejszej dzielnicy w drodze na zesłanie przeszło 107 dekabrystów, czego pamiątką jest nazwa jednej z głównych ulic rejonu - Dekabrystów[2]. W 1824 roku rozpoczęto budowę starowierczej cerkwi Świętej Trójcy[2]. W połowie XIX wieku rozpoczyna się dynamiczny rozwój terenu przyszłego rejonu[3]. W 1853 roku otwarto pierwszy zakład przemysłowy, w 1885 roku pierwszą lokalną stację kolejową, która znacząco poprawiła warunki transportowe na tym obszarze[3]. W 1915 roku otwarto fabrykę elementów hydraulicznych[3]. Przewrót bolszewicki, a następnie okres wojny domowej doprowadziły do chwilowego załamania przemysłu w dzielnicy[3]. Epoka wielkich inwestycji rusza wraz z umocnieniem się władzy sowieckiej. Dawne zakłady przemysłowe zostają znacjonalizowane, zakładane są też nowe. Do 1940 roku na terenie rejonu uruchomiono łącznie 28 dużych zakładów przemysłowych[3]. Na terenie należącym do polskiej parafii, utworzonej przez polskich zesłańców po powstaniu styczniowym przy kościele św. Anny, powstał Hotel Centralny, przykład sowieckiej architektury przełomu lat dwudziestych i trzydziestych[3]. W 1930 roku utworzony został Uralski Instytut Leśnictwa, a jeszcze w 1926 roku otwarto park wypoczynkowo-rekreacyjny, któremu nadano imię Fryderyka Engelsa[3]. W 1933 roku oddano do użytku kolejny tego typu park, tym razem większy, którego patronem został Władimir Majakowski, było to jedno z największych tego typu miejsc w Swierdłowsku, zajmujące obszar 133 hektarów[3].
16 marca 1934 roku sowieckie władze Swierdłowska zdecydowały o wyznaczeniu granic nowego podmiotu administracyjnego na mapie miasta, który został nazwany rejonem oktiabrskim[4]. Nazwę dzielnicy nadano na cześć październikowej rewolucji[5]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki w dzielnicy ulokowane zostały ewakuowane z zachodu zakłady przemysłowe oraz dwukrotnie zwiększyła się liczba mieszkańców rejonu[6]. W 1943 roku na terenie rejonu zlokalizowano Swierdłowskie Studio Filmowe, zajmujące się produkcją filmów fabularnych i dokumentalnych[3]. W czasach powojennych w dalszym ciągu rozwijano przemysłową sferę dzielnicy i otwierano nowe mniejsze i większe zakłady[6]. 6 listopada 1955 roku na terenie rejonu otwarto swierdłowskie studio telewizyjne[6]. W latach sześćdziesiątych XX wieku utworzono tu wielką kurzą formę, która rocznie wytwarzała 626 milionów jajek[3]. W tym samym okresie powstał tu także zakład wytwarzający perfumy[3]. W latach osiemdziesiątych uruchomiono fabrykę produkującej bieliznę[6]. Koniec epoki sowieckiej, a następnie rozpad Związku Radzieckiego i kryzys jaki Federacja Rosyjska przechodziła w latach dziewięćdziesiątych zahamowały rozwój dzielnicy[5]. Ożywienie gospodarcze nastąpiło po 2000 roku[7].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rejon oktiabrskij zajmuje obszar 157 kilometrów kwadratowych i położony jest w południowo-wschodniej części Jekaterynburga[6]. Zauważalny jest wzrost liczby mieszkańców. W 1989 roku żyło tutaj 135 293 ludzi[8]. Liczba ta spadła po kryzysach i rozpadzie Związku Radzieckiego i w 2002 roku wyniosła 119 286[9]. W 2010 roku liczby te wyniosły 133 007 i 133 988 by w 2012 roku osiągnąć pułap 136 079 mieszkańców[1]. Długość ulic na terenie dzielnicy liczy łącznie 184,12 kilometrów[10]. Działa tu łącznie ponad 20 tysięcy małych i średnich przedsiębiorstw, a także kilka większych zakładów przemysłowych[5][10]. Swe siedziby ma tu 13 placówek opieki zdrowotnej, w tym kilka szpitali i specjalistycznych klinik[10]. Rejon utrzymuje 7 placówek kulturalnych, a także 20 szkół publicznych i 30 oddziałów opieki przedszkolnej[10]. Rejon dysponuje własnym samorządem, który zajmuje się sprawami mieszkańców, a także dysponuje własnym budżetem i wybieralnymi władzami[11]. Na terenie rejonu położony jest miejski ogród zoologiczny. Znajdują się tu także obiekty sakralne, m.in. rzymskokatolicki kościół św. Anny, prawosławny monaster Podwyższenia Krzyża Pańskiego wraz z cerkwią Podwyższenia Krzyża Pańskiego i sobór Świętej Trójcy, a także jekaterynburska synagoga.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Dzielnica znajduje się w strukturze jekaterynburskiej sieci tramwajowej, autobusowej i trolejbusowej. Na obszarze rejon oktiabrskiego nie została zlokalizowana żadna stacja miejskiego systemu metra.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Domnedv.ru: Административное деление Екатеринбурга и органы власти. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Octadmin.ru: История района: Освоение территории района. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Octadmin.ru: История района: Зарождение и становление промышленных предприятий. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Octadmin.ru: История района: Постановление о создании трех районов города от 16 марта 1934 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Rieltkazna.ru: Октябрьский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)]. (ros.).
- ↑ a b c d e Octadmin.ru: История района: Краткая хроника истории района 1723-1980. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Ekburg.ru: Администрация Октябрьского района. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Demoscope.ru: Всесоюзная перепись населения 1989 г.. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Demoscope.ru: Всероссийская перепись населения 2002 г.. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Octadmin.ru: Наш район: Район сегодня. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Octadmin.ru: Официально: Нормативно-правовая база. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
.svg){kind=small}