Rekowa
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 22,01 km |
| Powierzchnia zlewni |
110,4 km² |
| Źródło | |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Rega |
| Współrzędne | |
| Mapa | |
 Uproszczona mapa Regi z ujęciem Rekowej | |
Położenie na mapie gminy Resko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łobeskiego  | |
Rekowa – rzeka w północno-zachodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Regi o długości 22,01 km. Powierzchnia zlewni Rekowej wynosi 110,4 km²[1].
Rzeka bierze źródło pomiędzy wsią Gardzin a przysiółkiem Gozdno, skąd płynie na zachód[2]. W pobliżu wsi Łabuń Mały skręca w kierunku jeziora Łabuń, do którego wpada od południowego brzegu. Wypływa z jeziora od zachodniego brzegu i płynie na północ. Płynie małym spadkiem 0,2–0,3‰ przez duże powierzchnie łęgów zabagnionych[1]. Pomiędzy osadą Porąbka a wsią Iglice do Rekowej wpada struga Łabunia. Na południe od wsi Wicimice rzeka zakręca dużym łukiem, a następnie odbiera wody ze strugi Wicimicy od prawego brzegu i płynie w kierunku południowo-zachodnim.
Na zachód od wsi Gostyń Łobeski na 5,13 km od ujścia rzeka jest przedzielona urządzeniami zastawkowymi o świetle 3 m, które piętrzą wodę do celów energetyki wodnej do wysokości 2,2 m. W końcowym odcinku zwiększa się przepływ Rekowej, wskutek spadku wynoszącego 15‰[1]. Rekowa wpada do Regi poniżej Płotów.
W dolinie Rekowej występują lasy łęgowe o drzewostanach jesionowo-olszowych i wiązowych. Na źródliskowej skarpie Rekowej przy ujściu, stwierdzono występowanie rzadkiego gatunku – bieńca czerwonego[3]. Część biegu rzeki jest od 2010 chroniona w rezerwacie przyrody rzeka Rekowa.
W 2006 roku przeprowadzono ocenę jakości wód na 1,2 km od ujścia Rekowej do Regi, na moście w pobliżu Płotów, gdzie oceniono wody na III klasę jakości[4]. W 2008 r. przeprowadzono badania jakości wód Rekowej w punkcie ujścia do Regi. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne poniżej stanu dobrego, elementy biologiczne określono na I klasy, a stan ekologiczny na umiarkowany. W ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono zły stan wód Rekowej[5].
Nazwę Rekowa wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Krebs Bach[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zachodniopomorski Zarząd Melioracji w Szczecinie Za: 7.3.1. Rzeki. W: Program Ochrony Środowiska Powiatu Gryfickiego. Gryfice: 2003-12-30, seria: Uchwała nr XVI/77/03 Rady Powiatu Gryfickiego z dnia 30 grudnia 2003. [dostęp 2009-07-11].
- ↑ Arkusz N-33-79-D. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-07-11].
- ↑ 3.1.1. Charakterystyka ogólna podstawowych elementów. W: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta Płoty. Urząd Miejski w Płotach, s. 41. [dostęp 2009-09-18].
- ↑ Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Szczecin: WIOŚ Szczecin, 2008-12-30, s. 58, 66.
- ↑ Ocena jakości wód powierzchniowych w woj. zachodniopomorskim w roku 2008. WIOŚ Szczecin, 2009-07-10, s. 8.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22)