Rekowo (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rekowo
Ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Kaszubskie

Morfometria
Powierzchnia

0,49 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1,75 km
0,55 km

Głębokość
• maksymalna


11,8 m

Hydrologia
Rodzaj jeziora

rynnowe

Położenie na mapie gminy Chmielno
Mapa konturowa gminy Chmielno, po prawej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Mapa konturowa powiatu kartuskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Rekowo”
Ziemia54°19′41,1″N 18°07′25,0″E/54,328083 18,123611

Rekowo (kaszb. Jezoro Rekòwò) – jezioro rynnowe na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim (województwo pomorskie). Rekowo położone jest na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Przy wschodniej linii brzegowej jeziora znajduje się kompleks leśny otaczający pobliską Górę Biskupią (223,2 m n.p.m.) jest najbardziej na wschód od Chmielna położonym jeziorem chmieleńskim. Jezioro leży na alternatywnej odnodze szlaku wodnego "Kółko Raduńskie".

Ogólna powierzchnia: 49,6 ha, długość: 1,75 km, szerokość: 0,55 km maksymalna głębokość: 11,8 m.

Do 1919 właścicielem jeziora i gospodarstwa rolnego w pobliżu był Maks Pintus, kupiec, skarbnik w kartuskim oddziale Kaszubskiego Towarzystwa Ludoznawczego, ojciec Else Pintus. Po jego śmierci dzierżawę jeziora przekazano Józefowi i Klementynie Stenclom[1], co istostnie wpłynęło na wzrost ich zamożności[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grzegorz Berendt, Ocalona na Kaszubach, „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” (3), 2009, s. 74–76.
  2. Anna Zielińska-Fedoruk, Elżbieta (Else) Pintus [online], Metropolitanka [dostęp 2021-09-20] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]