Renault Dauphine

Renault Dauphine

Renault Dauphine w Wielkiej Brytanii
Inne nazwy	Alfa Romeo Dauphine Renault Ondine IKA Dauphine IKA Gordini
Producent	Renault
Okres produkcji	1956–1967
Miejsce produkcji	Flins Ciudad Sahagún Valladolid Santa Isabel Melbourne Mediolan (1959-1964) Neszer Algier Lower Hutt Haren São Bernardo do Campo
Poprzednik	Renault 4CV
Następca	Renault 8/10
Dane techniczne
Segment	B/C
Typy nadwozia	4-drzwiowe sedan
Silniki	R4 845 cm³
Skrzynia biegów	3-biegowa manualna 4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Długość	3937 mm
Szerokość	1524 mm
Wysokość	1441 mm
Rozstaw osi	2267 mm
Masa własna	650 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Pokrewne	Hino Contessa
Konkurencja	Volkswagen Garbus

{{Auto infobox}} Przestarzałe pola: "wyposażenie dodatkowe".

Renault Dauphine – kompaktowy samochód osobowy produkowany przez francuskie przedsiębiorstwo Renault w latach 1956–1967. Sprzedawany był także w latach 1960–1962 w bogatszej wersji pod nazwą Renault Ondine. Samochód montowany był w wielu miejscach: w Południowej Afryce, Australii, Meksyku, Belgii, Irlandii, a także na licencji we Włoszech, w Brazylii, Hiszpanii, Argentynie, Izraelu, Stanach Zjednoczonych oraz Japonii. Dostępna była także usportowiona wersja, Gordini, wyposażona w 4-biegową manualną skrzynię biegów, hamulce tarczowe na obydwu osiach oraz w mocniejszy silnik.

Wersja Gordini dzierżyła kilka rekordów średniej prędkości w klasie samochodów z silnikiem o pojemności skokowej od 750 do 1100 cm³, 24 października 1964 zostały uznane wyniki na dystansach: 25 000 i 50 000 km oraz 25 000 mil, średnie prędkości to odpowiednio: 95,643, 97,156 i 96,657 km/h.

Historia

Renault Dauphine

Tył pojazdu

Produkcja Dauphine ruszyła w 1956 roku, samochód miał zastąpić starzejący się model 4CV, który zdążył już odnieść sukces marketingowy. Nowy samochód posiadał, podobnie jak poprzednik, nadwozie samonośne. Był to 4-drzwiowy sedan, cięższy i dłuższy o 300 mm od 4CV. Do napędu użyto tego samego silnika, powiększono jego pojemność z 760 cm³ do 845 cm³, a w efekcie moc z 19 KM do 32 KM (14 kW do 24 kW). Silnik umieszczony został z tyłu, napędzał on koła tylne: był to w czasie produkcji popularny układ stosowany także przez Volkswagena oraz Fiata.

Przez cały okres produkcji powstały dwie limitowane edycje Dauphine. Amédée Gordini opracował wersję z silnikiem wzmocnionym do 37 KM (27,2 kW), którą sprzedawano pod nazwą Dauphine Gordini. Pod koniec produkcji sprzedawana była także wersja 1093, wyposażona w silnik wzmocniony do 55 KM (41 kW). Wprowadzono w niej także szereg modyfikacji, które pozwalały na osiągnięcie prędkości maksymalnej równej 130 km/h.

W 1966 zarząd Renault stwierdził, że pierwszy milion egzemplarzy Dauphine został wyprodukowany szybciej, niż w przypadku jakiegokolwiek modelu wcześniej, zajęło to cztery lata. Łącznie powstało 2 150 738 egzemplarzy.

Dauphine krytykowany był za słabe osiągi oraz właściwości jezdne, model znany był także ze swojej awaryjności. W 2002 podczas programu radiowego Car Talk Dauphine został umieszczony na dziewiątej pozycji w zestawieniu Najgorszych Samochodów Tysiąclecia, określono go jako „samochód, przy którym projektanci się zbytnio nie napracowali”. W 2007 roku magazyn Time zaliczył model do grona 50 najgorszych aut wszech czasów, sam samochód skomentowano jako „największa wpadka francuskiej inżynierii od czasów powstania linii Maginota”.

Produkcja zagraniczna

Alfa Romeo Dauphine

Model produkowany był na licencji we Włoszech w latach 1959–1964 przez Alfę Romeo pod nazwą Alfa Romeo Dauphine. Od francuskiej wersji różnił się on zastosowaną instalacją elektryczną (Magneti-Marelli, 12V), innymi lampami oraz emblematami „Dauphine Alfa-Romeo” lub „Ondine-Alfa Romeo” (w zależności od wersji).

Samochód produkowany był także w latach 1959–1968 w Brazylii przez Willys-Overland do Brasil. Powstały następujące wersje:

• Dauphine: 23 887 sztuk (1959–1965);
• Gordini: 41 052 sztuki (1962–1968);
• Renault 1093: 721 sztuk (1963–1965);
• Teimoso (wersja oszczędnościowa, bez wyposażenia dodatkowego): 8 967 sztuk (1965–1967).

Łącznie w Brazylii zmontowano 74 627 egzemplarzy.

W Argentynie produkcją modelu zajmowało się przedsiębiorstwo Industrias Kaiser Argentina, powstało łącznie 97 209 egzemplarzy IKA Dauphine i Gordini. Dostępna była sportowa odmiana 1093, nie była ona jednak tożsama z wersją francuską.

W Hiszpanii samochód montowany był w latach 1958–1967 przez oddział Renault, F.A.S.A, powstało 125 912 sztuk modelu.

Japoński samochód Hino Contessa 900 budowany był na francuskiej licencji, wykorzystywał on platformę Dauphine.

Specyfikacje silników

Silnik	Rodzaj paliwa	Pojemność skokowa	Moc maksymalna	Maksymalny moment obrotowy	Prędkość maksymalna	0-100 km/h	Stosunek mocy do masy
Type 670-1	Benzyna	845 cm³	27,0 KM (20,1 kW) przy 4000 obr/min	66 N·m	112 km/h	37 s	41,54 KM/tona
Gordini	Benzyna	845 cm³	36 KM (26,8 kW) przy 4000 obr/min	65 N·m	130 km/h	30 s	54,55 KM/tona