Rezerwat przyrody Gołuska Kępa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gołuska Kępa
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Data utworzenia

1971-12-10

Akt prawny

M.P. z 1972 r. nr 5, poz. 33 §4

Powierzchnia

9,95 ha

Położenie na mapie gminy Bieżuń
Mapa konturowa gminy Bieżuń, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gołuska Kępa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Gołuska Kępa”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Gołuska Kępa”
Położenie na mapie powiatu żuromińskiego
Mapa konturowa powiatu żuromińskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Gołuska Kępa”
Ziemia52°56′06″N 19°59′50″E/52,935000 19,997222

Rezerwat przyrody Gołuska Kępa – leśny rezerwat przyrody utworzony w 1971 r. na południe od miejscowości Gołuszyn, na terenie gminy Bieżuń w powiecie żuromińskim[1], na gruntach leśnictwa Krzeczanowo, nadleśnictwa Dwukoły[2].

Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu liściastego o cechach zespołu naturalnego w dolinie rzeki Wkry[2].

Granicę rezerwatu stanowi stare koryto Wkry oraz okalające go łąki, a od zachodu – las olszowy[3]. Na terenie rezerwatu występują dwa typy siedliskowe lasu: las świeży i ols[3]. W drzewostanie dominuje jesion, domieszkę stanowią: lipa drobnolistna, jawor, olsza czarna, dąb, wierzba i wiąz[3]. W dobrze rozwiniętej warstwie krzewów występuje podrost drzew oraz leszczyna i trzmielina. W runie rośnie m.in. przytulia, turzyca i zdrojówka rutewkowata[3].

Faunę reprezentują m.in.: sarna, dzik, jeleń, łoś, jeż, zając szarak, kuna, wiewiórka, piżmak, lis, tchórz i borsuk[3].

Okolice Gołuszyna odwiedził Henryk Sienkiewicz, zbierając materiały do powieści Krzyżacy. To prawdopodobnie tutaj, na Gołuskiej Kępie (która wówczas była jeszcze wyspą na Wkrze), zauroczony jej przyrodą pisarz umieścił gród rycerza Juranda – Spychów[3][4]. Przekonana o tym okoliczna ludność nazywała odtąd wyspę Kępą Juranda[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rezerwat przyrody Gołuska Kępa. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-03-11].
  2. ↑ a b Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Dwukoły – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-03-11].
  3. ↑ a b c d e f Przyroda. [w:] Strona miasta i gminy Bieżuń [on-line]. [dostęp 2019-03-11].
  4. ↑ a b ks. R. Dąbrowski: Tajemnice sienkiewiczowskich Krzyżaków; Z wizytą u Juranda. [w:] wiara.pl [on-line]. 2009-10-24. [dostęp 2019-03-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rezerwat_przyrody_Gołuska_Kępa&oldid=70436580”