Richard Krajicek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Krajicek
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1971
Rotterdam

Wzrost

195 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

2003

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

17

Najwyżej w rankingu

4 (29 marca 1999)

Australian Open

SF (1992)

Roland Garros

SF (1993)

Wimbledon

W (1996)

US Open

QF (1997, 1999, 2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

45 (26 lipca 1993)

Australian Open

SF (1992)

Roland Garros

3R (1991)

Wimbledon

2R (1991)

US Open

1R (1995)

Richard Peter Stanislav Krajicek (ur. 6 grudnia 1971 w Rotterdamie) − holenderski tenisista czeskiego pochodzenia, zwycięzca Wimbledonu 1996 w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku poślubił Daphne Deckers, holenderską modelkę i aktorkę, która wystąpiła w jednym z filmów o Jamesie Bondzie (Jutro nie umiera nigdy). Mają dwoje dzieci.

Młodsza przyrodnia siostra Krajicka, Michaëlla, była czołową juniorką na świecie (w tym liderką rankingu juniorek), a w czerwcu 2005 roku po raz pierwszy znalazła się w pierwszej setce rankingu WTA Tour (seniorek).

Jest synem czeskich imigrantów. Został odznaczony m.in. Orderem Lwa Niderlandzkiego.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występował w gronie tenisistów zawodowych w latach 1989−2003.

W styczniu 1992 roku po raz pierwszy osiągnął w Wielkim Szlemie rundę półfinałową, podczas Australian Open pokonał m.in. Michaela Sticha i Michaela Changa, ale mecz półfinałowy oddał walkowerem późniejszemu zwycięzcy Jimowi Courierowi. Jesienią wygrał turniej w Antwerpii, dzięki czemu zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour World Championships (odpadł po rundzie grupowej, pokonując Changa i przegrywając z Courierem i Ivaniševiciem). Dzięki wynikom uzyskanym w zawodach wielkoszlemowych wystąpił także w Pucharze Wielkiego Szlema. Sezon 1992 zakończył w czołowej dziesiątce rankingu światowego.

Ze względu na styl gry (potężny serwis, częste ataki przy siatce) uchodził za jednego z faworytów Wimbledonu, a tytuł w tej imprezie wywalczył w 1996 roku. Krajicek jako jedyny w latach 1993−2000 zdołał pokonać na tym turnieju Pete’a Samprasa. Holender wyeliminował Samprasa w ćwierćfinale, następnie Jasona Stoltenberga w półfinale oraz MaliVaia Washingtona w finale. Dzięki temu sukcesowi Krajicek zakończył rok na pozycji nr 7. na świecie oraz ponownie wystąpił w wieńczącym sezon turnieju ATP World Tour World Championships, tym razem docierając do półfinału, w którym przegrał z Borisem Beckerem.

Do innych jego ważnych osiągnięć należą wygrane w turniejach w Stuttgarcie (hala, 1995 i 1998) oraz Key Biscane (1999), finały w hali w Stuttgarcie (1993, 1997, 1999) i w Canadian Open (1998). Wygrał łącznie 17 turniejów w grze pojedynczej oraz 3 w grze podwójnej. Najwyższą pozycję w karierze zajmował w marcu 1999 (nr 4), w lipcu 1993 był 45. w klasyfikacji deblistów.

Półfinały wielkoszlemowe osiągnął jeszcze na French Open w 1993 i na Wimbledonie w 1998 (przegrał z Ivaniševiciem 3:6, 4:6, 7:5, 7:6, 13:15).

Reprezentował Holandię w Pucharze Davisa.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (17–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 7 kwietnia 1991 Hongkong Twarda Australia Wally Masur 6:2, 3:6, 6:3
Finalista 1. 12 kwietnia 1992 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Jim Courier 4:6, 4:6, 6:7(3)
Zwycięzca 2. 9 sierpnia 1992 Los Angeles Twarda Australia Mark Woodforde 6:4, 2:6, 6:4
Zwycięzca 3. 15 listopada 1992 Antwerpia Dywanowa (hala) Australia Mark Woodforde 6:2, 6:2
Finalista 2. 21 lutego 1993 Stuttgart Dywanowa (hala) Niemcy Michael Stich 6:4, 5:7, 6:7(4), 6:3, 5:7
Zwycięzca 4. 8 sierpnia 1993 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 0:6, 7:6(3), 7:6(5)
Zwycięzca 5. 10 kwietnia 1994 Barcelona Ceglana Hiszpania Carlos Costa 6:4, 7:6(6), 6:2
Zwycięzca 6. 12 czerwca 1994 Rosmalen Trawiasta Niemcy Karsten Braasch 6:3, 6:4
Zwycięzca 7. 9 października 1994 Sydney Twarda (hala) Niemcy Boris Becker 7:6(5), 7:6(7), 2:6, 6:3
Zwycięzca 8. 26 lutego 1995 Stuttgart Dywanowa (hala) Niemcy Michael Stich 7:6(4), 6:3, 6:7(6), 1:6, 6:3
Zwycięzca 9. 5 marca 1995 Rotterdam Dywanowa (hala) Holandia Paul Haarhuis 7:6(5), 6:4
Finalista 3. 20 sierpnia 1995 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:3, 6:7(2), 3:6
Finalista 4. 19 maja 1996 Rzym Ceglana Austria Thomas Muster 2:6, 4:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 10. 7 lipca 1996 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone MaliVai Washington 6:3, 6:4, 6:3
Finalista 5. 4 sierpnia 1996 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Michael Chang 4:6, 3:6
Zwycięzca 11. 9 marca 1997 Rotterdam Dywanowa (hala) Czechy Daniel Vacek 7:6(4), 7:6(5)
Zwycięzca 12. 20 kwietnia 1997 Tokio Twarda Francja Lionel Roux 6:2, 3:6, 6:1
Zwycięzca 13. 22 czerwca 1997 Rosmalen Trawiasta Francja Guillaume Raoux 6:4, 7:6(7)
Finalista 6. 26 października 1997 Stuttgart Dywanowa (hala) Czechy Petr Korda 6:7(6), 2:6, 4:6
Zwycięzca 14. 15 lutego 1998 Petersburg Dywanowa (hala) Szwajcaria Marc Rosset 6:4, 7:6(5)
Finalista 7. 9 sierpnia 1998 Toronto Twarda Australia Patrick Rafter 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 15. 1 listopada 1998 Stuttgart Twarda (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:4, 6:3, 6:3
Zwycięzca 16. 28 lutego 1999 Londyn Dywanowa (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski 7:6(6), 6:7(5), 7:5
Zwycięzca 17. 28 marca 1999 Miami Twarda Francja Sébastien Grosjean 4:6, 6:1, 6:2, 7:5
Finalista 8. 31 października 1999 Stuttgart Twarda (hala) Szwecja Thomas Enqvist 1:6, 4:6, 7:5, 5:7
Finalista 9. 18 czerwca 2000 Halle Trawiasta Niemcy David Prinosil 3:6, 2:6

Gra podwójna (3–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 7 października 1990 Ateny Ceglana Holandia Tom Kempers Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Javier Sánchez
4:6, 3:6
Finalista 2. 16 czerwca 1991 Rosmalen Trawiasta Holandia Jan Siemerink Holandia Hendrik Jan Davids
Holandia Paul Haarhuis
3:6, 6:7
Zwycięzca 1. 28 lipca 1991 Hilversum Ceglana Holandia Jan Siemerink Hiszpania Francisco Clavet
Szwecja Magnus Gustafsson
7:5, 6:4
Zwycięzca 2. 21 marca 1993 Miami Twarda Holandia Jan Siemerink Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
6:7, 6:4, 7:6
Finalista 3. 4 kwietnia 1994 Estoril Ceglana Holandia Menno Oosting Włochy Cristian Brandi
Włochy Federico Mordegan
walkower
Zwycięzca 3. 18 czerwca 1995 Rosmalen Trawiasta Holandia Jan Siemerink Holandia Hendrik Jan Davids
Rosja Andriej Olchowski
7:5, 6:3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]