Rick Parfitt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rick Parfitt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 października 1948
Woking, Surrey

Data i miejsce śmierci

24 grudnia 2016
Marbella

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock

Zawód

gitarzysta, wokalista

Powiązania

Status Quo

Instrument
Fender Telecaster
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Rick Parfitt, właśc. Richard John Parfitt (ur. 12 października 1948[1], zm. 24 grudnia 2016 w Marbelli) – brytyjski gitarzysta i wokalista, członek brytyjskiej grupy rockowej Status Quo. Razem z Francisem Rossim został w 2010 uhonorowany tytułem Oficera Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE) za zasługi dla muzyki i działalność dobroczynną[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Parfitt, Rossi, 2013

Wychowywał się w Woking w hrabstwie Surrey w Anglii[3]. Mając 11 lat zaczął grać na gitarze[3][4]. W 1965 roku Parfitt spotkał Francisa Rossiego, gdy ten ostatni grał już ze swoim zespołem. Dwa lata później Parfitt, Rossi, Alan Lancaster, John Coghlan i Roy Lynes utworzyli Status Quo[5].

Mimo iż skład Status Quo zmieniał się dość często, Rick Parfitt pozostał jego stałym członkiem (dłużej w zespole jest tylko Rossi). Jest współautorem takich przebojów, jak „Whatever You Want”, „Again and Again”, „Rain”, „Living on an Island”[6].

W 1985, gdy działalność Status Quo została tymczasowo zawieszona, nagrał solowy album Recorded Delivery, który jednak nie został nigdy wydany. Wśród muzyków sesyjnych, biorących udział w nagraniach, byli John „Rhino” Edwards i Jeff Rich, którzy później dołączyli do Status Quo. Cztery utwory z niewydanego albumu ukazały się jako strony B singli Status Quo, w tym „Don’t Give It Up” (pod nowym tytułem „Red Sky”) oraz „Long Legged Girls” (pod tytułem „Dreamin’”)[7].

Wystąpił w sensacyjnej komedii przygodowej Bula Quo! (2013)[8] z udziałem Jona Lovitza.

Sprzęt muzyczny[edytuj | edytuj kod]

Rick Parfitt używał gitary Fender Telecaster z 1965. Jest to model niemal identyczny ze sklepowym oryginałem, oprócz mostka marki Badass. Poza tym Parfitt grał na gitarach: Gibson SG, Zemaitus, Schecter, Fender Esquire, Chet Atkins. Używał wzmacniaczy Marshalla JCM800 lub JCM900[9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą żonę, Mariettę, poznał w latach 1970. w Niemczech[10][11]. Ich córka Heidi utonęła w wieku dwóch lat[10]. Po rozpadzie tego małżeństwa ożenił się z Patty Beedon. Mieli syna Harry’ego[3]. Z trzecią żoną, Lindsay Whitburn, miał bliźnięta: Tommy’ego i Lily[3].

W wywiadzie opublikowanym w 1980 roku przyznał się do posiadania pięciu samochodów marki Porsche. Wcześniej miał też jacht i samolot. Jacht został jednak w końcu sprzedany ze względu na koszty utrzymania, a samolotu Parfitt pozbył się uznawszy, że jednosilnikowe maszyny są zbyt niebezpieczne[11].

Przeżył trzy razy zawał serca – w grudniu 2011, sierpniu 2014 i czerwcu 2016[12].

Zmarł w Wigilię 24 grudnia 2016 w szpitalu w Marbelli na południu Hiszpanii w wieku 68 lat. Dwa dni wcześniej (22 grudnia) wieczorem został przyjęty do szpitala z powodu komplikacji wywołanych urazem ramienia[13].

Według rodziny i menadżera Parfitt, który ze względów zdrowotnych nie grał już ze Status Quo, zamierzał poświęcić się karierze solowej i planował wydanie w 2017 roku własnego albumu[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sara Kamouni (2016-12-24): Who is Rick Parfitt? Status Quo guitarist who died in Spain aged 68. The Sun. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  2. Francis Rossi w bazie IMDb (ang.)
  3. a b c d Rick Parfitt, the Guardian, 5 lipca 2013 [dostęp 2022-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-29] (ang.).
  4. PA (2016-12-24): Guitarist Rick Parfitt lived the rock and roll dream on and off the stage. Aol. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-26)]. (ang.).
  5. Obituary: Rick Parfitt, „BBC News”, 24 grudnia 2016 [dostęp 2022-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-05] (ang.).
  6. Uli Hesse (2016-12-24): Status Quo: Gitarrist Rick Parfitt ist tot. Heute.de. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-27)]. (niem.).
  7. STATUS QUO - year review 1985 (www.quoticker.de), quoticker.de [dostęp 2022-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-16].
  8. Rick Parfitt. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  9. Rick Parfitt; Karriere; Musikudstyr; Personlige liv; Sundhed. Hjem. [dostęp 2016-12-25]. (duń.).
  10. a b Camilla Turner (2016-12-25): Status Quo guitarist Rick Parfitt: The legendary rock star who 'enjoyed every moment' of his hedonistic lifestyle. Telegraph.co.uk. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  11. a b Status Quo, „Record Mirror”, 25 października 1980, s. 25–27.
  12. Ellie Flynn (2016-12-24): Status Quo guitarist Rick Parfitt has died. The Sun. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  13. Stephen Jones, Emmeline Saunders (2016-12-24): Status Quo guitarist Rick Parfitt dead at 68 in Spain after suffering severe infection 'he caught IN hospital'. Mirror. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  14. Rory Tingle (2016-12-20): Status Quo star Rick Parfitt's life was saved by a KEBAB. Daily Mail. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]