Ribeckit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
zasadowy krzemian sodu I żelaza |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5-6 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała dwukierunkowa |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czarna, niebieska lub ciemnozielona |
| Rysa |
biała, szarobrązowa, brunatnożółta |
| Połysk |
szklisty, jedwabisty, czasami matowy |
Riebeckit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego podróżnika Emila Riebecka (1853–1885).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, pręcikowym, igiełkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych, włóknistych, promienistych.
Niektóre skupienia charakteryzują się wykształceniem azbestowym. Jest kruchy, przeświecający, łatwy do formowania, nie rozpuszcza się w kwasach; często zawiera glin, magnez, tytan. Jest minerałem skałotwórczym. Występuje w towarzystwie biotytu, nefelinu, albitu.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Minerał kwaśnych, alkalicznych skał magmowych bogatych w sód np.: granitów alkalicznych, ryolitów sodowych, sjenitów nefelinowych.
Miejsca występowania: RPA, Tanzania, Nigeria, USA – Kolorado, Oklahoma, Rosja – Płw. Kola, Mongolia, Francja, Hiszpania, Finlandia, Ukraina.
W Polsce znany z bezkwarcowych keratofirów okolic Bolkowa na Dolnym Śląsku oraz trachybazaltów Gór Suchych.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- interesuje naukowców i kolekcjonerów,
- Odmiana włóknista nazywana jest krokidolitem, lub azbestem krokidolitowym i jest surowcem do produkcji azbestu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leksykon Przyrodniczy: Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd.PAE. 1993 r.
- O. Medenbach, C. Sussieck: Fornefeld -Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.