Rołand Gigołajew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rołand Gigołajew
Роланд Гиголаев
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rołand Tejmurazowicz Gigołajew

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1990
Tbilisi

Wzrost

176 cm

Pozycja

lewy obrońca, lewoskrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

Achmat Grozny

Numer w klubie

13

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2005 SDJuSzOR Junost Władykaukaz
2005–2007 SDJuSzOR Smiena Petersburg
2007–2010 Zenit Petersburg
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2011 Zenit Petersburg 0 (0)
2011–2013 Ałanija Władykaukaz 45 (3)
2012 → Ałanija-d Władykaukaz 8 (4)
2013 → Pietrotriest Petersburg (wyp.) 8 (0)
2013–2014 Dinamo Petersburg 22 (0)
2014–2015 Ruch Chorzów 40 (5)
2014–2015 → Ruch II Chorzów 9 (2)
2016–2017 Amkar Perm 31 (3)
2017– Achmat Grozny 7 (0)
2018–2019 → Anży Machaczkała (wyp.) 25 (0)
W sumie: 195 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–2009  Rosja U-19 8 (0)
2010  Rosja U-20 5 (1)
2010–2011  Rosja U-21 2 (0)
W sumie: 15 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 7 marca 2020. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Rołand Tejmurazowicz Gigołajew (ros. Роланд Теймуразович Гиголаев, oset. Джиголаты Таймуразы фырт Роланд, Dżigolaty Tajmurazy fyrt Roland; ur. 4 stycznia 1990 w Tbilisi) – rosyjski piłkarz osetyjskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy lub pomocnika w klubie Achmat Grozny.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W wieku 12 lat rozpoczął treningi w szkółce piłkarskiej Junost Władywostok[1][2]. Po przeprowadzce jego rodziny do Petersburga przez 2 lata szkolił się w klubie Smiena Petersburg[1]. W 2007 roku przeniósł się do Zenitu Petersburg, gdzie trenował w zespołach młodzieżowych i grał w zespole rezerw[1][2]. W czerwcu 2008 roku decyzją trenera Dicka Advocaata wystąpił w meczach towarzyskich przeciwko Helsingborgs IF i FC København[1][3][4]. W sezonie 2009 wywalczył z młodzieżowym zespołem Zenitu mistrzostwo Rosji[1][2][5]. Podczas kadencji Luciano Spallettiego kilkukrotnie trenował z pierwszym zespołem Zenitu, jednak nie zaliczył ani jednego oficjalnego występu[1][6].

Gigołajew w barwach Amkaru Perm (2017)

W lutym 2011 roku został zawodnikiem Ałaniji Władykaukaz (FNL), z którą podpisał czteroipółletni kontrakt[6][7]. Zadebiutował 4 kwietnia tego samego roku w wygranym 3:0 meczu z Torpedo Włodzimierz, w którym zdobył 2 bramki[2][8]. W sezonie 2010/11 dotarł z Ałaniją do finału Pucharu Rosji, w którym jego zespół uległ 1:2 CSKA Moskwa[2][6]. Latem 2011 roku zaliczył 3 występy w eliminacjach Ligi Europy 2011/12, gdzie jego klub został wyeliminowany w dwumeczu przez Beşiktaş JK (0:3 i 2:0)[9]. W sezonie 2011/12 awansował z Ałaniją do Priemjer-Ligi[6][10]. Zadebiutował w niej 1 września 2012 w meczu przeciwko Amkarowi Perm (1:1)[11]. W rundzie jesiennej sezonu 2012/13 pełnił rolę zmiennika i rozegrał 7 meczów, nie zdobył żadnego gola[12]. W grudniu 2012 roku został przez prezydenta i jednocześnie trenera zespołu Walerija Gazzajewa wystawiony na listę transferową[13].

W lutym 2013 roku Gigołajew został wypożyczony do Pietrotriestu Petersburg (FNL), gdzie rozegrał 8 ligowych spotkań[2][14]. W lipcu 2013 roku został definitywnie pozyskany przez Dinamo Petersburg, które przejęło licencję Pietrotriestu[6][15]. W pierwszej połowie sezonu 2013/14 rozegrał 22 spotkania[12]. W styczniu 2014 roku skorzystał z zapisu w umowie, gwarantującego mu możliwość odejścia w zimowym oknie transferowym[12].

W lutym 2014 roku podpisał dwuipółletni kontrakt z Ruchem Chorzów trenowanym przez Jána Kociana[2][16]. 11 maja 2014 zadebiutował w Ekstraklasie w wygranym 3:1 spotkaniu przeciwko Zawiszy Bydgoszcz. W sierpniu tego samego roku wystąpił w dwumeczu z Metalistem Charków w IV rundzie eliminacyjnej Ligi Europy 2014/15, po którym Ruch odpadł z rozgrywek[17]. 8 grudnia 2014 w wygranym 2:0 meczu z Podbeskidziem Bielsko-Biała zdobył pierwszą bramkę w polskiej lidze[18]. Po zakończeniu rundy jesiennej sezonu 2015/16 klub rozwiązał z nim umowę, z powodu wyroku sądu, skazującego go za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu[19][20]. Ogółem w barwach Ruchu rozegrał 40 ligowych spotkań, w których zdobył 5 bramek.

W lutym 2016 roku Gigołajew został zawodnikiem Amkaru Perm, w barwach którego zanotował 31 występów i strzelił 3 gole[21][22]. W lipcu 2017 roku przeniósł się do Achmatu Grozny[22]. W sezonie 2017/18 z powodu kontuzji i związanej z tym rekonwalescencji zanotował jedynie 1 ligowy występ[23][24]. W sezonie 2018/19 grał na wypożyczeniu w Anży Machaczkała, gdzie był podstawowym zawodnikiem i zakończył rozgrywki spadkiem z Priemjer-Ligi[25].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował w międzynarodowych rozgrywkach 5 stycznia 2008 w wygranym 2:0 spotkaniu przeciwko Słowacji U-19[26][27]. Ogółem w reprezentacji Rosji U-19 wystąpił on ośmiokrotnie, w tym 3 razy w meczach eliminacji do Mistrzostwa Europy U-19 2009. W 2010 roku zaliczył 5 występów w reprezentacji U-20 w których zdobył 1 bramkę. W latach 2010–2011 rozegrał 2 spotkania w kadrze Rosji U-21.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1990 roku w Tbilisi w Gruzińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej[28]. Jego matka jest Rosjanką a ojciec pochodzi z Osetii Południowej[28]. W 1995 roku jego rodzina przeprowadziła się do Władywostoku[28][29], skąd w 2005 roku przeniosła się do Petersburga[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Полузащитник владикавказской «Алании» Роланд Гиголаев: «Устал от переговоров и решил вернуться домой». sportsdaily.ru. [dostęp 2020-02-19]. (ros.).
  2. ↑ a b c d e f g Гиголаев: У поляков Россия ассоциируется с «Зенитом» и большими деньгами. sportsdaily.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  3. ↑ «Зенит» обыграл «Хельсингборг». nevasport.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  4. ↑ Товарищеский матч. «Копенгаген» (Дания) – «Зенит» 2:0. Максимум Максимова?. sportsdaily.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  5. ↑ Золотая молодежь. Где сейчас чемпионы 2009 года?. fc-zenit.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  6. ↑ a b c d e Наши легионеры в Европе. Сан-Марино, Фарерские острова и Черышев. football.sport-express.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  7. ↑ „Алания” подтвердила переход Гиголаева. euro-football.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  8. ↑ Торпедо Владимир 0:3 Алания Владикавказ. sports.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  9. ↑ UEFA Europa League 2011/12 - FC Alania Vladikavkaz. uefa.com. [dostęp 2020-02-20]. (ang.).
  10. ↑ Russia 2011/12. rsssf.com. [dostęp 2020-02-20]. (ang.).
  11. ↑ Russia 2012/13. rsssf.com. [dostęp 2020-02-20]. (ang.).
  12. ↑ a b c Роланд Гиголаев продолжит карьеру в Польше. region15.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  13. ↑ Валерий Газзаев выгнал из „Алании” девять футболистов. lenta.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  14. ↑ Гиголаев продолжит карьеру в „Петротресте”. euro-football.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  15. ↑ Гендиректор «Петротреста» Валентин Белавин: «Динамо» всегда было привлекательным брэндом. sportdaily.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  16. ↑ Rołand Gigołajew piłkarzem Ruchu. 90minut.pl. [dostęp 2020-02-20]. (pol.).
  17. ↑ Liga Europy: Ruch dzielnie walczył, ale to Metalist gra dalej. polskieradio.pl. [dostęp 2020-02-20]. (pol.).
  18. ↑ Rołand Gigołajew: Bramka dla mamy i taty. katowickisport.pl. [dostęp 2020-02-21]. (pol.).
  19. ↑ Rołand Gigołajew odejdzie z Ruchu. 90minut.pl. [dostęp 2020-03-07]. (pol.).
  20. ↑ Roland Gigołajew odejdzie z Ruchu Chorzów. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-03-07]. (pol.).
  21. ↑ Rołand Gigołajew graczem Amkara. 90minut.pl. [dostęp 2020-03-07]. (pol.).
  22. ↑ a b Гиголаев попросил о переходе из "Амкара" в "Ахмат" из-за искусственного поля в Перми. tass.ru. [dostęp 2020-03-07]. (ros.).
  23. ↑ Роланд Гиголаев: И тут Саня Селихов говорит: глянь, это же ван Дамм!. sovsport.ru. [dostęp 2020-03-07]. (ros.).
  24. ↑ Гиголаев сможет дебютировать за "Ахмат" через несколько недель. euro-football.ru. [dostęp 2020-03-07]. (ros.).
  25. ↑ Роланд Гиголаев перешел в «Анжи». news.sportbox.ru. [dostęp 2020-03-07]. (ros.).
  26. ↑ Valentin A.Granatkin Memorial - International Youth Tournament. rsssf.com. [dostęp 2020-03-05]. (ang.).
  27. ↑ Роланд Гиголаев: Говорят, Давыдов очень строг…. fc-zenit.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).
  28. ↑ a b c Zamienił Sankt Petersburg na Chorzów i... czeka. przegladsportowy.pl. [dostęp 2020-02-20]. (pol.).
  29. ↑ Rołand Gigołajew przejdzie do Ruchu Chorzów za darmo? Co powiedział Rosjanin?. slask.sport.pl. [dostęp 2020-02-20]. (pol.).
  30. ↑ Роланд Гиголаев: Мой папа мечтал, чтобы я стал первым осетином в серии А. sports.ru. [dostęp 2020-02-20]. (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rołand_Gigołajew&oldid=72274358”