Robert Janowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Janowski
Ilustracja
Robert Janowski (2020)
Imię i nazwisko

Robert Mariusz Janowski

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1961
Inowrocław

Gatunki

pop, pop-rock, rock

Zawód

piosenkarz, kompozytor, poeta, aktor, prezenter telewizyjny, dziennikarz radiowy

Aktywność

od 1983

Zespoły
Sekcja Z., Zoo, Oddział Zamknięty (1985–1986)
Odznaczenia
Order Uśmiechu
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Robert Mariusz Janowski (ur. 22 marca 1961 w Inowrocławiu) – polski piosenkarz, kompozytor, poeta, aktor, prezenter telewizyjny i radiowy, lektor radiowy.

Z wykształcenia lekarz weterynarii. W latach 80. był wokalistą zespołów nowofalowych[1]. Ogólnopolski rozgłos przyniosły mu występy w musicalu Metro. W latach 1997–2018 prowadził teleturniej telewizyjny Jaka to melodia?. Zdobywca Złotej Telekamery i wielokrotny laureat Wiktorów[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychował się ze starszą siostrą na jednym z osiedli wojskowych w Sochaczewie. Jego matka (Urszula) pracowała jako reżyserka spektakli teatralnych i poetyckich w placówkach kulturalnych, a ojciec był pilotem i majorem w wojskach lotniczych Wojska Polskiego. Kiedy miał 11 lat, jego rodzice się rozwiedli, a po rozwodzie został z siostrą pod opieką matki.

Ukończył szkołę muzyczną I stopnia w klasie fortepianu, Szkołę Podstawową im. Hanki Sawickiej i LO im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie. Po ukończeniu studiów z medycyny weterynaryjnej na WMW SGGW[1] pracował jako lekarz weterynarii w klinice w Piasecznie[2]. Ukończył też podyplomowe studia pedagogiczne.

W czasach licealnych tworzył akademie i apele szkolne oraz spektakle kabaretowe, a także pisał scenariusze i wiersze. Jako student współpracował z magazynem „Literatura” i był akademickim reprezentantem Polski w tenisie stołowym. Jako wokalista zadebiutował w amatorskich teatrach. Występował m.in. w kabarecie w Ursynowskim Domu Sztuki w Warszawie[3]. W latach 80. występował w kilku formacjach rockowych, takich jak m.in. Sekcja Z. (wcześniej: Sekcja Zwłok), Zoo, Exodus czy Oddział Zamknięty[1][4]. W 1983 stworzył muzykę do musicalu rockowego Jonasza Kofty i Bene Rychtera Kompot, w którym zagrał głównego bohatera, Love’a[1][3]. W 1988 i 1989 brał udział w Ogólnopolskich Przeglądach Teatrów Poezji. Przez osiem lat grał Jana w musicalu Metro Janusza Józefowicza i Janusza Stokłosy[1]. Rola w spektaklu przyniosła mu ogólnopolski rozgłos, z zespołem teatru wystąpił na Broadwayu. Śpiewał także w oratorium Świętokrzyska Golgota Zbigniewa Książka i Piotra Rubika, a także współpracował przy tworzeniu musicali: Do grającej szafy grosik wrzuć i Grosik-2 oraz brał udział w przedstawieniach piosenek Jacquesa Brela w Teatrze Buffo w Warszawie. Współpracował również z warszawskimi teatrami: Dramatycznym (rola w Hamlecie[2]), Roma, Komedia i Rampa[1] oraz Ateneum (Opętany w reż. Małgorzaty Boratyńskiej) i Rozmaitości.

W filmie zadebiutował rolą Rokendrola w Porze na czarownice (1993), a jego piosenka „W nas i wokół nas”, wykorzystana w ścieżce dźwiękowej do filmu, utrzymywała się przez osiem miesięcy na pierwszym miejscu w programie Muzyczna Jedynka. W grudniu 1994 wydał swój debiutancki album studyjny pt. Co mogę dać. W marcu 2010 za album Song.pl uzyskał status platynowej płyty[5]. Z utworem „Lubię ten smutek” wziął udział w nagraniu płyty Tomasza Filipczaka i Piotra Rodowicza z jazzowymi coverami kompozycji Seweryna Krajewskiego Seweryn Krajewski Smooth Jazz wydanej 25 czerwca 2007 przez Polskie Radio[6].

W latach 1994–2007 współprowadził program śniadaniowy Kawa czy herbata? w TVPQ, a w latach 2008–2013 współprowadził program Pytanie na śniadanie w TVP2. W latach 1997–2018 prowadził teleturniej Jaka to melodia?[1], za co w 2009 odebrał Złotą Telekamerę, wcześniej zdobywając trzy Telekamery (2000, 2003, 2008).

W latach 2006–2010 prowadził audycję Wasza muzyka w RMF FM. W 2008 uczestniczył w siódmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[1]. W latach 2012–2018 pracował w Radiu Złote Przeboje, w którym prowadził audycje: Muzyka mojego życia, Weekend z gwiazdą i Złota dwudziestka Radia Złote Przeboje. W 2018 został prezenterem Radia Pogoda, w którym do 25 czerwca 2021 prowadził cykl Najpiękniejsze melodie Roberta Janowskiego, od września tego samego roku w weekendy prowadzi Koncert życzeń[7], a także został gospodarzem konkursów dla widzów. W 2018 był bohaterem programu Polsatu Aż chcę się żyć. W 2019 prowadził teleturniej Gra muzyka w TV Puls[8].

Napisał i wydał trzy książki: „Muzyka mojego życia” (wydana przez Agorę 18 lutego 2016[9]), „Przypadki. Robert Janowski” (z Marią Szabłowską, wydana przez Znak Literanova 9 listopada 2016[10]) oraz „Wielcy muzycy”, będąca trzecim tomem z serii „Wielcy ludzie” (wydana przez Dwukropek, 2020). Jest także autorem kilku tomików poezji: „Mądrość z natury”, „Anioły”, „Pragnienia”, „Głosy”, „Noce” i „Lustra”[11].

Jesienią 2021 nawiązał współpracę z Polsatem. Zwyciężył w finale 15. edycji programu rozrywkowego Twoja twarz brzmi znajomo, wystąpił też w świątecznym odcinku programu, w 2022 zasiadł gościnnie w jury w jednym odcinku 16. edycji Twojej twarzy... (w zastępstwie za Michała Wiśniewskiego), a od 17. edycji jest jurorem programu[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Katarzyna Kalicińska-Goczał, z którą ma syna Makarego (ur. 18 grudnia 1988; były mąż Moniki Borzym). Z małżeństwa z Katarzyną Dańską ma dwie córki: Anielę (ur. 1998) i Tolę (ur. 9 sierpnia 2000[13]). 14 września 2013 ożenił się z Moniką Głodek (ur. 5 sierpnia 1974).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy i seriale[edytuj | edytuj kod]

Teatr[edytuj | edytuj kod]

  • 1982: Katarynka (etiuda szkolna) – chłopak
  • 1986: Poezja grozy (spektakl telewizyjny) – młody poeta
  • 1991: Metro – Jan
  • 1992: Hamlet – Rosenkrantz
  • 1993: Upadłe Anioły – Lucyfer
  • 1994: Szósty Stopień Oddalenia – Ricky
  • 1995: Klimaty (spektakl telewizyjny) – Franciszek
  • 1997: Kram z piosenkami (spektakl telewizyjny) – romantyk
  • 1998: Duże i małe (spektakl telewizyjny) – gitarzysta
  • 2019: Love machines (etiuda szkolna) – biznesmen

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2016: „Muzyka mojego życia”, wyd. Agora
  • 2016: „Przypadki. Robert Janowski” (wywiad przeprowadzony przez Marię Szabłowską), wyd. Znak Literanova
  • 2020: „Wielcy muzycy”, czwarty tom z serii „Wielcy ludzie”, wyd. Wielokropek

Audycje radiowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2006–2010: Wasza Muzyka (RMF FM)
  • 2012–2018: Muzyka mojego życia, Weekend z gwiazdą i Złota dwudziestka (Radio Złote Przeboje)
  • od 2018: Najpiękniejsze melodie Roberta Janowskiego (Radio Pogoda)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
POL
Co mogę dać
  • Data: 1994
  • Wydawca: Pomaton
 –
Powietrze
  • Data: 1995
  • Wydawca: Pomaton
 –
Nieważkość
  • Data: 2 kwietnia 2001[14]
  • Wydawca: ZPR Records
 –
Song.pl
  • Data: 5 lutego 2009[15]
  • Wydawca: Bauer
 –
Kolędy
  • Data: 2010
  • Wydawca: Basplus
 –
Osiemdziesiąte.pl
  • Data: 8 marca 2012
  • Wydawca: MTJ
 35[16]
Najpiękniejsze melodie
  • Data: 28 września 2018[17]
  • Wydawca: Agora
 49[18]
„–” album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
Skrzydła: The Best Of
  • Data: 3 października 2008
  • Wydawca: EMI Music Poland

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1995 Album roku – piosenka poetycka Powietrze Fryderyki 1995 Nominacja [19]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Taniec z gwiazdami VII – Uczestnicy – Para nr XIII: Robert i Anna. tanieczgwiazdami.onet.pl, 2008-02-27. (pol.).
  2. ↑ a b Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 36. ISBN 83-85056-40-8.
  3. ↑ a b Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 35. ISBN 83-85056-40-8.
  4. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie rj1
    BŁĄD PRZYPISÓW
  5. ↑ a b ZPAV: platynowe płyty 2010. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2015-03-10]. (pol.).
  6. ↑ Piotr Rodowicz i Tomasz Filipczak – „Seweryn Krajewski Smooth Jazz” – Muzyka [online], muzyka.onet.pl [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  7. ↑ Robert Janowski z audycją w Radiu Pogoda, zamiast w Radiu Złote Przeboje [online], Press.pl [dostęp 2020-08-05] (pol.).
  8. ↑ Show ‘Gra muzyka’ w TV Puls, prowadzącym Robert Janowski [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-08-13] (pol.).
  9. ↑ Muzyka mojego życia [online], www.empik.com [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  10. ↑ Przypadki. Robert Janowski [online], www.empik.com [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  11. ↑ Robert Janowski – oficjalna strona artysty [online], www.robertjanowski.pl [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  12. ↑ Olga Szarycka, Robert Janowski już tak nie wygląda! 61-latek zasiądzie w jury popularnego show! Poznajecie go? [online], styl.fm, 31 maja 2022 [dostęp 2022-06-07] (pol.).
  13. ↑ Patrycja Ceglińska, Robert Janowski pokazał 17-letnią córkę. Podobna do znanego ojca?, „teleshow.wp.pl”, 11 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-24] (pol.).
  14. ↑ Robert Janowski – Nieważkość. www.nuta.pl. [dostęp 2015-03-10]. (pol.).
  15. ↑ Robert Janowski, Song.pl. muzyka.interia.pl. [dostęp 2015-03-10]. (pol.).
  16. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.03.2012 – 25.03.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-03-10]. (pol.).
  17. ↑ Robert Janowski – Najpiękniejsze melodie.
  18. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 28.09.2018 – 04.10.2018. olis.onyx.pl. [dostęp 2018-10-21]. (pol.).
  19. ↑ Fryderyki 1995: nominowani i laureaci. www.zpav.pl. [dostęp 2015-03-09]. (pol.).
  20. ↑ Robert Lewandowski odznaczony Orderem Uśmiechu [online], Misyjne.pl, 3 maja 2022 [dostęp 2022-05-05] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Janowski&oldid=73572466”