Robert Kupiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Kupiecki
Ilustracja
Robert Kupiecki (2024)
Data i miejsce urodzenia

5 września 1967
Warszawa

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Okres

od 2024

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
Okres

od 2012
do 2015

Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych
Okres

od 2008
do 2012

Poprzednik

Janusz Reiter

Następca

Ryszard Schnepf

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Order Krzyża Ziemi Maryjnej V Klasy (Estonia) Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii
Robert Kupiecki (pierwszy z prawej) podczas konferencji 15 lat Polski w NATO w Senacie (2014)

Robert Ryszard Kupiecki (ur. 5 września 1967 w Warszawie[1]) – polski politolog, nauczyciel akademicki, dyplomata i urzędnik państwowy, ambasador tytularny, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor uczelni na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2008–2012 ambasador RP w Stanach Zjednoczonych, w latach 2012–2015 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, od 2024 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1991)[2] oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (1994)[3]. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1998 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (na podstawie rozprawy pt. NATO a operacje pokojowe: studium sojuszu w transformacji, której promotorem był Roman Kuźniar). W 2011 w Instytucie Studiów Politycznych PAN otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk politycznych na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Siła i solidarność. Strategia NATO 1949–1989[4]. W 1993 przebywał na stażu naukowym w LBJ School of Public Affairs na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. W latach 1996–1997 był stypendystą w Genewskim Centrum Polityki Bezpieczeństwa.

Po ukończeniu studiów pracował w Instytucie Historii PAN oraz w redakcji „Wiadomości Historycznych”. W 1994 został urzędnikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gdzie zajmował się dyplomacją wielostronną i problematyką bezpieczeństwa międzynarodowego. Był m.in. naczelnikiem wydziału i wicedyrektorem departamentu, następnie zastępcą stałego przedstawiciela RP przy NATO (1999–2004) oraz dyrektorem Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ (2004–2008). Przez 15 lat wchodził w skład zespołu redakcyjnego „Rocznika Strategicznego”. Wieloletni członek redakcji kwartalnika „Sprawy Międzynarodowe”. Był też członkiem międzynarodowego komitetu naukowego kwartalnika „Security and Defence Quarterly(inne języki)”.

Od kwietnia 2008[5][6][7] do lipca 2012[8] sprawował urząd ambasadora RP w USA (z akredytacją również we Wspólnocie Bahamów oraz jako stały obserwator przy Organizacji Państw Amerykańskich). 22 sierpnia 2012 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zajmował je do listopada 2015, następnie ambasador tytularny w MSZ. W trakcie pełnienia funkcji wiceministra został wpisany na listę nazwisk osobistości z państw Unii Europejskiej objętych rosyjskimi sankcjami wizowymi, którą sporządzono w odpowiedzi na unijne sankcje nałożone po wybuchu kryzysu krymskiego[9].

W latach 2012–2017 był profesorem na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej i następnie tożsamego wydziału Akademii Sztuki Wojennej. W 2017 został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego (następnie profesorem uczelni). Autor i współautor monografii naukowych oraz artykułów poświęconych historii najnowszej i stosunkom międzynarodowym oraz zagadnieniom bezpieczeństwa.

10 stycznia 2024 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[1][10], powierzono mu sprawy dotyczące polityki bezpieczeństwa oraz współpracy ze Stanami Zjednoczonymi i Kanadą[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Barbary i Ryszarda[1]. Żonaty z Małgorzatą Kupiecką[12], ojciec dwójki dzieci[2]. Posługuje się językiem angielskim oraz rosyjskim[2].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dane osoby pełniącej funkcje publiczne, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [zarchiwizowane 2024-01-22].
  2. a b c Podsekretarz Stanu: Robert Kupiecki, mon.gov.pl [zarchiwizowane 2014-07-01].
  3. Album KSAP. XX lat Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, Warszawa: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, 2010, s. 43, ISBN 978-83-61713-56-2 [dostęp 2023-12-07].
  4. Dr hab. Robert Ryszard Kupiecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-12-07].[martwy link]
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 listopada 2007 r. nr 110-75-2007 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 1, poz. 5).
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 kwietnia 2008 r. nr 110-4-2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 40, poz. 351).
  7. Diplomatic Representation for Poland [online], state.gov, 28 września 2012 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 września 2012 r. nr 110-73-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 81).
  9. Aż 18 Polaków na rosyjskiej „czarnej liście” ludzi objętych sankcjami [online], newsweek.pl, 30 maja 2015 [dostęp 2023-12-20].
  10. Nowi wiceministrowie spraw zagranicznych, gov.pl, 10 stycznia 2024 [zarchiwizowane 2024-01-10].
  11. Robert Kupiecki, gov.pl [zarchiwizowane 2024-01-22].
  12. Pakistan-Portugal [online], state.gov, 15 stycznia 2011 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 sierpnia 2012 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2012 r. poz. 986).
  14. Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej, prezydent.pl, 16 listopada 2012 [zarchiwizowane 2012-12-21].
  15. Apdovanotų asmenų duomenų bazė, prezidente.lt [zarchiwizowane 2011-11-24] (lit.).
  16. Eesti Vabariigi teenetemärgid, president.ee [zarchiwizowane 2018-12-18] (est.).
  17. 100-lecie stosunków dyplomatycznych Polski i Rumunii, prezydent.pl, 1 października 2019 [zarchiwizowane 2019-10-03].
  18. Ordinul naţional „Steaua României” [online], presidency.ro [dostęp 2020-01-24] (rum.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]