Rodzinny dom dziecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rodzinny dom dziecka[1][2] – forma pieczy zastępczej dla osieroconych lub pozbawionych opieki rodzicielskiej dzieci oraz młodzieży do 18. roku życia, która jest zorganizowana w naturalnych rodzinach zastępczych, w przystosowanych domach rodzinnych. W rodzinnym domu dziecka znajduje się od 4 do 8 dzieci osieroconych oraz nieokreślona liczba dzieci biologicznych lub adoptowanych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agnieszka Deja, Rodzinny Dom Dziecka: pedagogiczne studium przypadku (rozprawa doktorska) [online], Uniwersytet Gdański [dostęp 2023-04-16] (pol.).
  2. Lucyna Klag, Rodzinny dom dziecka jako forma opieki całkowitej, Kraków : Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2019, ISBN 978-83-233-4600-5 [dostęp 2023-04-16].