Rolnictwo w Beninie
Rolnictwo w Beninie – gałąź gospodarki Beninu.
Czynniki fizycznogeograficzne[edytuj | edytuj kod]
Agroklimat[edytuj | edytuj kod]
Benin leży nad Zatoką Gwinejską, w strefie monsunów. Średnia temperatura powietrza najchłodniejszego miesiąca (stycznia) wynosi ponad 20 °C natomiast najcieplejszego (lipca) ponad 25 °C. Powoduje to, że okres wegetacyjny trwa cały rok[1]. Temperatura minimalna nie spada poniżej 10 °C, natomiast maksymalna jest nie wyższa niż 40 °C[2]. Wysoka temperatura w połączeniu z dużym nasłonecznieniem stwarza korzystne warunki do rozwoju biomasy.
Wilgotność względna latem jest bardzo wysoka[3]. Opady są wysokie, szczególnie latem, natomiast zimy są bardziej suche[4]. Opady w Zachodniej Afryce mają jednak charakter ulew, które są niekorzystne dla rolnictwa. Opadom zazwyczaj towarzyszą burze i wiatr[5].
Gleby[edytuj | edytuj kod]
W Beninie występują gleby bogate w żelazo[6].
Gleby czerwone są zazwyczaj kwaśne, ciężkie i mają niską bonitację. Humus jest niemalże w całości mineralizowany, stąd uprawa rolnicza wymaga intensywnego nawożenia[7]. Najlepsze gleby ferralitowe mają 2-3% humusu. Niestety gleby te podczas pory suchej tworzą twardą skorupę[8]. Gleby czerwonobrunatne mają odczyn kwaśny, zbliżony do obojętnego, a lokalnie nawet lekko alkaliczny. Ich właściwości są zbliżone do czerwono-burych i burych. Gleby te nadają się pod uprawę nawet roślin po odpowiednim nawożeniu i – w razie potrzeby – irygacji[9].
Hydrologia[edytuj | edytuj kod]
Najdłuższą rzeką Beninu jest Oueme[10]. Północna część kraju znajduje się w zlewni Nigru. Na południu występują duże tereny zabagnione[11]
Czynniki pozaprzyrodnicze[edytuj | edytuj kod]
Poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego[edytuj | edytuj kod]
Benin jest jednym z biedniejszych krajów świata. Według CIA Benin w 2011 był 199 państwem według PKB per capita na mieszkańca. W przeciwieństwie do większości państw regionu kraj nie wydobywa ropy naftowej i musi importować energię[12].
Urbanizacja i uprzemysłowienie[edytuj | edytuj kod]
Odsetek ludności miejskiej według CIA w 2010 wynosił 42%[13].
Agropolityka[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z planami z grudnia 2010 rząd Beninu chce przejść z rolnictwa towarowego (bawełna) na produkcję żywności (ryż) i współpracę z FAO. Plan zakładał podwojenie zbiorów ryżu wysokiej jakości w 2011[14].
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Produkcja roślinna[edytuj | edytuj kod]
Rośliny okopowe[edytuj | edytuj kod]
Główną rośliną okopową mającą największe znaczenie w wyżywieniu mieszkańców Beninu jest maniok. Jego zbiory w 2010 wyniosły 4,1474 mln ton[15]. Maniok jest rośliną, która potrafi dostosować się do różnych warunków klimatycznych i glebowych, stąd może być uprawiana wszędzie, gdzie nie można uprawiać roślin mających wyższe wymagania np. kukurydzy[16]. Uprawa tej rośliny powoduje redukcje ubóstwa[17], gdyż maniok jest intensywnie użytkowany w kuchni. Z korzenia (bulwy) robi się mąkę, z której robione jest pieczywo, a liście są używane jak warzywo[18].
Drugie miejsce zajmuje pochrzyn, jego zbiory wyniosły w 2010 2,3899 mln ton. Ze względu na większą wartość bulwy wartość zbioru jest tylko nieco mniejsza niż manioku[15].
Zboża[edytuj | edytuj kod]
Największy udział w plonach wśród zbóż ma kukurydza zwyczajna, której zbiory w 2010 wynosiły 1,2359 mln ton. Następnymi pod względem zbiorów zbożami są ryż 162,2 tys. ton i sorgo 127,5 tys. ton[15].
Rośliny strączkowe[edytuj | edytuj kod]
Rośliny strączkowe mają małe znaczenie w produkcji rolnej. Zbiory fasoli wyniosły 162,5 tys. ton[15]
Rośliny przemysłowe[edytuj | edytuj kod]
Na terenie Beninu uprawia się palmę oleistą[19] i bawełnę[20].
Produkcja zwierzęca[edytuj | edytuj kod]
Produkcja zwierzęca w Beninie ma mniejszą rolę niż roślinna. Największe pogłowie ma bydło zebu, hodowane w sposób uczuciowy. Bydło to jest słabej jakości, gdyż liczy się liczba trzymanych osobników. Krowy stanowią formę pieniądza. Ich posiadanie wiąże się z rangą społeczną. Zabicie takiego zwierzęcia jest uważane za szaleństwo, porównywalne z paleniem banknotów w państwach rozwiniętych. Chów bydła jest wysoce ekstensywny, rola rolnika ogranicza się w zasadzie do przepędzenia stad z jednego pastwiska na inne oraz budowy zagród dla zwierząt na noc[21]. Bydło to nie daje praktycznie mleka[22]. Benin posiada jeden z najwyższych na kontynencie współczynników pogłowia bydła na ha upraw[23].
Problemy rolnictwa[edytuj | edytuj kod]
Głównym problemem rolnictwa w Beninie są choroby przenoszone przez muchy tse-tse, które ograniczają liczebność stad[22]. Istotnym problemem są również wahania stanu wód i susze[24].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Martyn 1995 ↓, s. 188.
- ↑ Martyn 1995 ↓, s. 189.
- ↑ Martyn 1995 ↓, s. 190.
- ↑ Martyn 1995 ↓, s. 192.
- ↑ Martyn 1995 ↓, s. 208.
- ↑ Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 482.
- ↑ Uziak i Klimowicz 2002 ↓, s. 205.
- ↑ Uziak i Klimowicz 2002 ↓, s. 206.
- ↑ Uziak i Klimowicz 2002 ↓, s. 207.
- ↑ Encyklopedia Audiowizualna Britannica Geografia I. Warszawa: Kurpisz, 2006, s. 54.
- ↑ Atlas 2005 ↓, s. 94.
- ↑ CIA - The World Factbook. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ CIA - The World Factbook. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ IRIN Africa - BENIN: Life after cotton - Benin - Economy - Food Security - Governance. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ a b c d FAOSTAT. [w:] FAO [on-line]. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
- ↑ Parkes 2011 ↓, s. 1.
- ↑ Parkes 2011 ↓, s. 2.
- ↑ Parkes 2011 ↓, s. 17-18.
- ↑ Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 353-354.
- ↑ Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 356-357.
- ↑ Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 275-276.
- ↑ a b Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 483.
- ↑ Falkowski i Kostrowicki 2001 ↓, s. 367.
- ↑ Ghana : Country Studies - Federal Research Division, Library of Congress. [dostęp 2012-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-12)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Atlas Świata. Bielsko-Biała: Pascal, 2005, s. 241. ISBN 83-7304-381-0. (pol.).
- Jerzy Falkowski, Jerzy Kostrowicki: Geografia rolnictwa świata. Warszawa: PWN, 2001, s. 515. ISBN 83-01-13580-8. (pol.).
- Danuta Martyn: Klimat kuli ziemskiej. Warszawa: PWN, 1995, s. 359. ISBN 83-01-11845-8. (pol.).
- Elizabeth Yaa Parkes: Assessment of genetic diversity, combining ability, stability and farmer preference of cassava germplasm in Ghana. Bloemfontein: University of the Free State Bloemfontein, 2011, s. 204. (ang.).
- Stanisław Uziak, Zbigniew Klimowicz: Elementy geografii gleb i gleboznawstwa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2002, s. 254. ISBN 83-227-1671-0. (pol.).
.svg)