Roman Jasieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Jasieński
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Pełne imię i nazwisko

Roman Rudolf Jasieński

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1873
Wilno

Data i miejsce śmierci

24 lutego 1937
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1896–1927

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji
Obszar Warowny Brześć
Obszar Warowny Równe
6 Dywizja Piechoty

Stanowiska

komendant Lwowa
d-ca Grupy Operacyjnej Brody i Obrony Lwowa
komendant obszaru warownego
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)

Roman Rudolf Jasieński (ur. 5 listopada 1873[1] w Wilnie, zm. 24 lutego 1937 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego, poeta.

Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]

Od 1896 roku był zawodowym oficerem artylerii Armii Imperium Rosyjskiego. Brał udział w interwencji Rosji w Chinach w 1900. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Bronił Port Artur i na wiadomość o poddaniu twierdzy wysadził się w powietrze. Ciężko rannego znaleźli Japończycy, wyleczyli i uwolnili.

Podczas I wojny światowej był dowódcą dywizjonu na froncie austriackim. Opiekował się polskimi jeńcami z Armii Austro-Węgier i Legionów Polskich. Po rewolucji 1917 aktywnie uczestniczył przy organizacji Wojska Polskiego w Rosji. W 1917 roku był członkiem Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego[2]. Był członkiem Naczpolu. Potem służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego rozwiązaniu został aresztowany przez bolszewików, którym uciekł w Kijowie i przedostał się do Polski.

Po wstąpieniu do Wojska Polskiego, od listopada 1918 w stopniu pułkownika był komendantem Lwowa. Organizował jego obronę. Od marca 1919 do kwietnia 1920 był oficerem do zleceń w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Został zweryfikowany jako pułkownik z 1 czerwca 1919. Od kwietnia 1920 do października 1921 był zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego Lwów. W czasie wojny polsko-bolszewickiej od lipca do listopada 1920 sprawował funkcję dowódcy Grupy Operacyjnej Brody i Obrony Lwowa. Od października 1921 do lipca 1922 był komendantem Obszaru Warownego Brześć, a następnie do lipca 1923 – Obszaru Warownego Równe. W lipcu 1923 objął dowództwo piechoty dywizyjnej 6 Dywizji Piechoty w Krakowie[3]. 1 grudnia 1924 roku awansował na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 3. lokatą w korpusie generałów. Na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 6 DP pozostawał do 19 marca 1927 roku. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[4]. Osiadł w Krakowie i poświęcił się pisarstwu. Dużo publikował, przyjaźnił się z wieloma literatami. Kornel Makuszyński powiedział o nim: „Poeta, co był też żołnierzem”. Zmarł w Krakowie 24 lutego 1937. Został pochowany w Wilnie.

Roman Jasieński był żonaty z Janiną „Niną” Zapolyą-Zapolską[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niektóre źródła jako datę urodzin Romana Jasieńskiego podają rok 1875.
  2. Adam Miodowski, Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917-1918), Białystok 2004, s. 66.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 47 z 13 lipca 1923 roku, s. 463.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
  5. interdrzewo.pl - Roman Jasieński. interdrzewo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.) [dostęp 2011-11-30]
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
  7. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie - Odznaka 1. Korpusu Polskiego

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991
  • H. Kosk, Generalicja Polska, t. 1, Oficyna wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]